செவ்வாய், 17 மே, 2022

தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டமும் அவதூறுகளுக்கான மறுப்புகளும்: மகாராசன்

பாரம்பரியத் தாயகப் பிரதேசமும் வாழ்வாதாராத்தை நிலைக்கச் செய்யும் பொருளுற்பத்தித் தன்னிறைவும் வரலாற்றுத் தொன்மையும் கொண்ட எந்தவொரு தேசிய இனத்திற்கும் தனக்கான இறையாண்மையை நிறுவிக்கொள்ளும் உரிமை உண்டு. ஒரு தேசிய இனம் வேறொரு தேசிய இனத்துடன் இணைந்திருப்பதற்கோ அல்லது பிரிந்து தனியான அரசு அமைத்துக் கொள்வதற்கோ முழு உரிமை உண்டு. இந்த உரிமையின் அடிப்படையில்தான் உலகின் பல தேசிய இனங்கள் தமக்கான தனியரசுகளைக் கொண்ட நாடுகளாக உருவாகியிருக்கின்றன. 


அந்தவகையில்தான், தமிழீழ தேசிய இனமும் தனக்கான தனியரசை உருவாக்கிக்கொள்ள கடந்த அரை நூற்றாண்டு காலமாகத் தொடர்ந்து போராடிக் கொண்டிருக்கிறது.


இலங்கையில் தமிழர்கள் சிங்களவருடன் இணைந்து வாழ முடியும் என்ற நம்பிக்கையில் தமது சம உரிமைக்கான கோரிக்கைகளை அமைதிவழியில் வலியுறுத்தி வந்தனர். அவ்வமைதி வழியிலேயே போராட்டங்களையும் நடத்தினர். 


இலங்கை நாட்டிலேயே தமிழர்களும் சிங்களவர்களுமாக இணைந்து வாழ்வதற்கான கருத்துக்களையும் விருப்பங்களையும் தமிழர்கள் முன்வைக்கவே செய்தனர். ஆனால் இலங்கை என்பது சிங்கள பவுத்தர்களுக்கு மட்டுமே உரிய நாடு; அதில் தமிழர்களுக்கு உரிமையில்லை; தமிழர்கள் அந்நியர்கள்; தமிழர்கள்அழித்தொழிக்கப்பட வேண்டியவர்கள் என்பன போன்ற ஆதிக்கக் கோட்பாடுகளால் வழிநடத்தப்பட்டுவந்த சிங்கள பவுத்த பேரினவாதத் தலைவர்களும் அரசியல்வாதிகளும் தமிழர்களின் உரிமைக்கான அனைத்துக் கோரிக்கைகளையும் நிராகரிக்கவே செய்தனர். 


அதுமட்டுமல்லாமல், தமிழர்களின் சம உரிமைக்கான அனைத்துவகை அமைதிவழிப் போராட்டங்களையும் காவல்துறை, இராணுவம் போன்ற அரச வன்முறை எந்திரங்கள் மூலம் ஒடுக்கியது சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு.


தமிழரின் தாயக உரிமை, மொழியுரிமை, வாழ்வுரிமை, அரசுரிமை போன்ற அனைத்தையும் மறுத்ததோடு, தமிழர்கள் சம உரிமை கோருவதை நாட்டைப் பிளவுபடுத்தும் துரோகம் எனவும், தமிழர் உரிமைகளுக்காகப் போராடுவதைப் பயங்கரவாதம் என்றும் முத்திரை குத்தி ஒடுக்கியது சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு. அது மட்டுமல்லாமல், சிங்களக் குடியேற்றங்கள் மூலம் தமிழர் தாயகப் பகுதிகள் சிங்களமயமாக்குதல், ஆட்சியில், நீதியில், கல்வியில், மொழியுரிமை மறுத்தல்; கல்வி, தொழில், வேலை வாய்ப்பில் தமிழர்களுக்கான உரிமை மறுப்பு; தமிழருக்கு எதிரான இனக் கலவரங்கள் மூலம் தமிழர் உடைமைகளைச் சூறையாடுதல், தமிழர்களைக் கொன்றொழித்தல் போன்ற நடைமுறைகளை சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு தொடர்ந்து தீவிரப்படுத்தி வந்தது. இதன் விளைவாகத்தான் இலங்கை என்னும் ஒரே நாடு என்னும் அமைப்புக்குள் தமிழர்கள் இனியும் சிங்களவர்களுடன் இணைந்து வாழ முடியாது என்ற முடிவுக்குத் தமிழர்கள் வந்தனர். அதாவது, தமிழர்களின் சொந்தத் தாயகப் பகுதியில் தனித்து இறையாண்மையுள்ள ஓர் அரசை நிறுவி, தனி நாடாக அமைத்துக் கொள்வதுதான் தமிழர்களுக்கான ஒரே வழி என்ற முடிவுக்குத் தமிழர்கள் வந்தனர். சம உரிமையுடன் சிங்களவர்களுடன் இணைந்து வாழ்வதற்கான அனைத்து வாய்ப்புகளும் மறுக்கப்பட்ட நிலையில்தான் தமிழர்கள் இந்த முடிவை எடுத்தனர். தமிழர்களின் இந்த முடிவை வெளிப்படையாக உலகுக்கும் அறிவித்தனர்.


“............ மொழி உரிமை இழந்து, குடியுரிமை இழந்து, சமய உரிமை இழந்து நிற்கும் தேசிய இனத்திற்கு மாற்று வழி எது? தரப்படுத்தலினால் உயர் கல்விக்குரிய வாய்ப்பை இழந்து, தொழில் துறையில் சமவாய்ப்பை இழந்து நிற்கும் தேசிய இனத்திற்கு மாற்றுவழி எது? ஆட்சியாளர்களால் தூண்டப்பட்ட குண்டர்களாளும் பாதுகாப்புப் படையினராலும் தாக்கப்பட்டுக் கொள்ளையடிக்கப்பட்டுக் கொலை செய்யப்பட்டுத் தவிக்கும் தேசிய இனத்திற்கு மாற்றுவழி எது? தனித்துவத்தை நாடி திக்குத் தெரியாது நிற்கையில் அழிக்கப்படும் ஆபத்தையே காணும் தேசிய இனத்திற்கு மாற்றுவழி எது?” என்றெல்லாம் தமிழர்களுக்கு முன்னிருந்த கேள்விகளுக்கெல்லாம் ஒரே பதிலாக அமைந்திருந்தது 1976 இல் நிறைவேற்றப்பட்ட யாழ்ப்பாணம் வட்டுக் கோட்டைத் தீர்மானம் தான். தந்தை செல்வநாயகம் தலைமையில் நடைபெற்ற தமிழர் தேசிய மாநாட்டில் தமிழ் இனத்திற்குத் தேசிய விடுதலை கோரும் வரலாற்றுத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.


''….இலங்கைத் தமிழ் மக்கள் ஐரோப்பிய ஆக்கிரமிப்பாளர்களின் ஆயுதபலத்தால் வெற்றி கொள்ளப்படும்வரை சிறப்புவாய்ந்த பழம்பெரும் மொழி, மதங்கள், தனித்துவமான பண்பாடு, பாரம்பரியம் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருந்ததோடு பல நூற்றாண்டுகளாக ஒரு தனித்துவமான பிரதேசத்தில் தனியரசை அமைத்துச் சுதந்திரமாக வாழ்ந்த வரலாறும் உடையவர்கள். இவற்றுக்கு மேலாகத் தங்களது சொந்த மண்ணில் தனி இனமாகத் தங்களைத் தாங்களே ஆட்சி புரிந்து வாழ வேண்டும் என்ற உறுதிப்பாடும் உடையவர்கள். இத்தகைய பண்புகளைப் பெற்றவர்கள் என்பதால், தமிழர்கள் சிங்களவர்களிடமிருந்து வேறுபட்ட தனித்துவமான தேச அமைப்பைக் கொண்டிருந்தார்கள்.


இலங்கையின் 1972 ஆம் ஆண்டின் குடியரசுக்கான அரசியல் யாப்பு, புதிய குடியேற்ற எஜமானர்களாகிய சிங்களவர்களின் ஆட்சியின்கீழ் தமிழர்களை ஓர் அடிமை இனமாக மாற்றியுள்ளது. தவறான வழியில் பெற்றெடுத்த ஆட்சி அதிகாரத்தைக் கொண்டு சிங்களவர்கள் தமிழ் மக்களின் நிலவுரிமை, மொழியுரிமை, குடியுரிமை, பொருளாதார உரிமை, வாழ்வுரிமை, கல்வியுரிமை, வேலைவாய்ப்புரிமை ஆகியவற்றை மறுத்து அவர்களின் தேசிய கட்டமைப்பின் அடிப்படைகளையே அழித்துள்ளனர். ஆகவே, தமிழீழத் தனியரசு அமைப்பது குறித்து வடகிழக்கிற்கு வெளியே வாழும் பெருந்தோட்டத் தொழிற்சங்கமாகிய இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ் தெரிவித்த தயக்கத்தைக் கருத்தில் எடுக்கும் அதே வேளையில், தமிழர் தேசத்தின் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்தும் பொருட்டு ஒவ்வொரு தேசத்திற்கும் உரித்தான சுயநிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையில், சுதந்திரமான இறையாண்மையுடைய மதச்சார்பற்ற சோசலிசத் தமிழீழ அரசு மீளப்பட்டு மீள்நிர்ணயம் செய்யப்பட வேண்டும் என இந்த மாநாடு தீர்மானிக்கிறது” எனத் தமிழர்களின் தாயக உரிமைக்கான தேவையை உலகுக்குப் பறை சாற்றியது வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானம்.


தமிழீழ தேசிய இனத்தின் இந்த உரிமையைச் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. மாறாக, தமிழர்களின் தாயகப் பகுதியை அபகரித்து, தமிழினத்தை அழிக்கும் முயற்சிகளைத்தான் மேற்கொண்டது. மேலும் 1948லிருந்து முப்பது ஆண்டுகாலம் சம உரிமையுடன் ஒரே நாட்டில் இணைந்து வாழ்வதற்குத் தமிழர்கள் செய்த அனைத்து முயற்சிகளையும் முறியடித்துவிட்டது. இறுதியாக, இலங்கையில் தமிழர்கள் ஒரு தேசிய இனம் என்றோ, அதற்குத் தாயகப் பகுதியும் சுயநிர்ணய உரிமையும் உண்டு என்றோ ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது; தமிழர்கள் சிங்களவர்களுக்கு அடிமையாக மட்டுமே இலங்கையில் வாழ முடியும் என்று வெளிப்படையாக அறிவித்துவிட்டது சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு. 


முப்பதாண்டு காலம் தமிழர்களின் சம உரிமைக்கான அமைதிவழியிலான போராட்டம் தோற்றுப் போய்விட்ட நிலையில்தான், தமிழீழ தேசிய இனத்தின் உரிமையையும் வாழ்வையும் பாதுகாத்துக் கொள்வதற்குத் தமிழீழத் தனியரசு அமைப்பது ஒன்றுதான் வழி என்ற முடிவுக்கு வந்த தமிழீழ மக்கள், தமிழீழத் தனியரசை அமைப்பதற்கான ஆயுதவழியிலான போராட்டத்தைக் கடந்த முப்பதாண்டு காலமாகத் தொடர்ந்து நடத்திக் கொண்டிருந்தார்கள். தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் தமிழீழத் தனியரசுக்கான ஆயுதவழிப் போராட்டத்தைத் தலைமையேற்று நடத்திக் கொண்டிருந்தது.


‘இலங்கையில் தமிழர்கள் சுதந்திரமும் சம உரிமையும் உள்ள கவுரவமான வாழ்க்கையைப் பெறுவதற்குத் தமிழீழக் குடியரசு அமைக்கப்பட வேண்டும்’ என்ற 1976 இல் நிறைவேற்றப்பட்ட வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானத்தை நடைமுறைப்படுத்தும் பணியை - அத்தீர்மானத்திற்குத் தமிழீழ மக்கள் தந்திட்ட ஆதரவையும் விருப்பத்தையும் நிறைவேற்றும் பொருட்டுத்தான் கடந்த முப்பதாண்டு காலமாக ஆயுதவழியிலான போராட்டத்தை எந்தவித சமரசமும் இன்றித் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தலைமையேற்று நடத்தி வந்தனர்.


தமிழீழ மக்களிடமிருந்தே தோன்றி, தமிழீழ மக்களுக்காகவே தம்மை அர்ப்பணித்து, வேறு எந்த நாட்டின் ஆதரவும் இன்றி தமிழீழ மக்களின் ஆதரவுடன் மட்டுமே தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்து முன்னெடுத்து வந்தனர் தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள். சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரச பயங்கரவாதத்திலிருந்து தமிழர்களைக் காப்பதற்காகவே ஆயுதம் எந்தினாவர்கள் விடுதலைப் புலிகள். புலிகளை மக்களும், மக்களைப் புலிகளும் காத்துவந்தனர். புலிகள் வேறு மக்கள் வேறு எனப் பிரிக்க முடியாத அளவுக்குத் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தில் புலிகளும் மக்களும் இணைந்தே இருந்தனர். இத்தகைய தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டமானது ஒடுக்குண்டு கிடக்கும் உலகின் எல்லா தேசிய இனங்களுக்கும் முன் மாதிரியாகவும் வழிகாட்டியாகவும் அமைந்திருந்தது. 


அதேவேளையில், ஏகாதிபத்திய உலகமயத்தின் சதிவலைகள் உலகின் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எதிராகவே பல்வேறு வடிவங்களில் இயங்கிக்கொண்டிருந்தது, இயங்கிக் கொண்டுமிருக்கிறது. ஒரு தேசிய இனத்தின் விடுதலைப் போராட்டம் உலகின் எந்தவொரு மூலையில் நடைபெற்றாலும் அது ஏகாதிபத்திய உலகமயத்திற்கு எதிராகவே இருக்கும்என்பதால், எந்தவொரு தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டமும் உலகின் எந்தப்பகுதியிலும் நடைபெற்றுவிடக் கூடாது என்பதிலும், ஒருவேளை நடைபெற்றால் அதை நசுக்கி ஒடுக்குவதிலும் ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகள் துடியாய்த் துடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. 


இத்தகைய ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகளின் துணையோடுதான் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தை ஒடுக்கிவிட வேண்டும் எனக்

காத்துக் கிடந்தது சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு - தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தை ஒடுக்குவதில் பலமுறை தோற்றுப்போன சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசானது, சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்தால் மட்டும் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தை ஒடுக்க முடியாது என்பதைத் திட்டவட்டமாகத் தெரிந்து கொண்டபின்பு, தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தை ஒடுக்குவதற்குப் பல்வேறு ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகளின் உதவியையும் ஒத்துழைப்பையும் நாடியது. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசின் கூக்குரலுக்கு ஓடோடிச்சென்று உதவிய நாடுகளில் இந்தியாவும் ஒன்றாகும்.


தமிழர்களைக் கொன்று குவிக்கும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத பயங்கரவாத அரசுக்கு அரசியல் - பொருளியல் - இராணுவம் போன்ற கட்டமைப்பு வசதிகளைத் தொடர்ந்து ஏற்படுத்திக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது இந்தியா. இந்திய அரசு தொடக்கத்திலிருந்தே சிங்கள பவுத்த பேரினவாதத்துக்குத் துணையாகவும் தமிழர்களுக்கு எதிராகவும் தொடர்ந்து செயல்பட்டு வருகின்றது.


இலங்கையில் உள்ள மலையக மக்கள், ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக் காலத்தில் 1821 முதல் 1939 வரையிலான காலப்பகுதியில் இலங்கையின் தோட்டத் தொழில்களுக்காகத் தமிழகத்திலிருந்து அங்கு கொண்டு செல்லப்பட்டவர்களாவர். தங்களின் இரத்தத்தாலும் வியர்வையாலும் மலையகப் பகுதியையும் இலங்கையையும் வளமாக்கியவர்கள் அவர்களேயாவர். மலையகப் பகுதியையே தமது வாழ்விடமாகவும் இலங்கையையே தமது தாய்நாடாகவும் ஏற்றுக் கொண்டவர்கள். ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக் காலத்திலேயே அவர்களுக்கு வாக்குரிமையும் அளிக்கப்பட்டிருந்தது.


ஆங்கிலேயரிடமிருந்து அதிகாரத்தைப் பெற்ற சிங்கள பவுத்த பேரினவாத ஆட்சியாளர்கள் மலையகத் தமிழரின் குடியுரிமையைப் பறித்து பத்து இலட்சம் மக்களை நாடற்றவர்களாக்கியபோது, அந்த நடவடிக்கை சர்வதேச மனித உரிமைச் சட்டத்திற்கு எதிரானது என்ற முறையிலோ அல்லது பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் இந்திய வம்சாவழியினர் என்ற முறையிலோ அதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவிக்கவில்லை. மாறாக, இந்திய அரசு சிங்கள அரசுடன் ஒப்பந்தம் போட்டு மலையகத் தமிழ் மக்களை இந்தியாவுக்கு நாடு கடத்தவே உதவி செய்தது. இதன் மூலம் இலங்கையில் தமிழ் மக்களின் மக்கள் தொகை குறையவும், மலையகப் பகுதியைச் சிங்கள பவுத்த மயப்படுத்துவதற்கும் உதவியது. இதில் மலையகத் தமிழ் மக்களின் விருப்பத்தை அறிந்து கொள்ளும் முயற்சியைக்கூட இந்தியா மேற்கொள்ளவில்லை. அதாவது, சிங்கள அரசைப் போலவே இந்திய அரசும் மலையகத் தமிழ் மக்களைத் தனது விருப்பம்போல் கையாள்வதற்கான அடிமைகளாகவே கருதியது.


1958 இல் தமிழர்களுக்கு எதிரான இனக் கலவரத்தில் ஒரு இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட தமிழர்கள் தென்னிலங்கைப் பகுதியிலிருந்து விரட்டியடிக்கப்பட்டபோது இந்திய அரசு அதை ஏனென்று ஒரு வார்த்தைக்குக்கூட கேட்கவில்லை. 1961 இல் சிங்களம் மட்டுமே ஆட்சிமொழி என்ற சட்டத்தை எதிர்த்து அறவழியில் போராடிய தமிழர்கள் மீது சிங்கள பவுத்த பேரினவாதத்தின் காவல்துறை, இராணுவம் கட்டவிழ்த்துவிட்ட ஈவு இரக்கமற்ற அடக்குமுறை நடவடிக்கையை இந்திய அரசு கண்டிக்கவில்லை. அதேபோல், 1977 இல் சிங்கள வெறியர்களுடன் சிங்களக் காவல்துறையும் இராணுவமும் சேர்ந்து கொண்டு தமிழர்களுக்கு எதிராக வன்முறை வெறியாட்டம் நடத்தியபோது இந்திய அரசு அதைக் கண்டு கொள்ளவில்லை.


1974 இல் யாழ்ப்பாணத்தில் நடைபெற்ற உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டில் புகுந்து சிங்களக் காவல்துறையினர் 9 தமிழர்களைக் கொன்றொழித்ததை இந்திய அரசு கண்டிக்கவில்லை. மேலும், 1981 இல் ஆசியாவின் மிகப்பெரிய நூலகங்களில் ஒன்றான யாழ் நூலகத்தைச் சிங்கள இராணுவம் எரித்து நாசப்படுத்தியபோதும் இந்திய அரசு கண்டிக்கவில்லை.


இவ்வாறு இலங்கையில் தமிழர்கள் உரிமைகளுக்காகக் குரல் எழுப்பியபோதும், இனக் கலவரங்களில் தமிழர்கள் பலியானபோதும் இந்தியா வாய் திறக்க மறுத்து, சிங்களப் பவுத்த பேரினவாதத்திற்கே துணை போனது.


இந்திராகாந்தி இந்தியாவின் பிரதமராக இருந்தபோது ஈழவிடுதலைக் குழுக்களுக்கு இந்தியாவில் பயிற்சியும் பல்வேறு உதவிகளும் வழங்கப்பட்டன. இந்தியாவின் இந்தவகையான உதவிகள் ஈழவிடுதலைக்கு உதவ வேண்டும் என்பதற்காகச் செய்யப்பட்டவையல்ல. ஏனெனில் ‘ஈழப் பிரச்சினைக்கு இலங்கையின் இறையாண்மைக்கு உட்பட்டு, அதன் அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்திற்கு உட்பட்டு, இலங்கையின் ஒருமைப்பாட்டுக்கு உட்பட்டுத் தீர்வுகாண வேண்டும்’ என்று மட்டுமே இந்தியா எப்போதும் கூறியிருக்கிறது. ஆகவே, ஈழவிடுதலைக் குழுக்களுக்கு இந்தியா உதவியும் பயிற்சியும் அளித்ததன் நோக்கம் ஈழ விடுதலை அல்ல. மாறாக, ஈழ விடுதலைக் குழுக்கள் உண்மையிலேயே ஈழ விடுதலையை முன்னெடுக்கும் மக்கள் சார்ந்த இயக்கங்களாக வளர்ந்துவிடாமல் தடுப்பதும், இந்தியாவைச் சார்ந்ததாய் - இந்தியாவுக்குட்பட்டதாய் மாற்றுவதை மட்டுமே நோக்கமாய்க் கொண்டிருந்தது இந்திய அரசு.


பெரும்பாலான ஈழவிடுதலைக் குழுக்களைப் பொருத்தமட்டில் இந்திய அரசு தனது நோக்கத்தில் வெற்றியடைந்தது. எனினும், விடுதலைப் புலிகளைப் பொறுத்தவரையில் அது வெற்றியடையவில்லை. இந்நிலையில் தமிழீழ விடுதலைக்குப் போராடுவதில் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் விடாப்பிடியாக நின்றதால் அவ்வமைப்பை ஒழித்துக் காட்டுவதற்குச் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசுடன் இந்திய அரசு கூட்டணி சேர்ந்து கொண்டது.


1987 இல் உருவாக்கப்பட்ட இராசீவ் - செயவர்த்தனா ஒப்பந்தமானது தமிழீழ மக்கள் மீது திணிக்கப்பட்டது. இந்த ஒப்பந்தம் தமிழீழ மக்களின் ஒப்புதல் பெறாதது. இவ்வொப்பந்தத்தை தமிழீழ மக்களும் விடுதலைப் புலிகளும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இதன் காரணமாகவே ‘அமைதிப்படை’ என்ற பெயரில் இலங்கைக்கு அனுப்பட்ட இந்திய இராணுவம் விடுதலைப் புலிகளையும் தமிழீழ மக்களையுமே கொன்றொழிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தது. ஆனாலும், தனது நோக்கங்களில் வெற்றி பெறாமலேயே ‘இந்திய அமைதிப்படை’ 1990 இல் இந்தியா திரும்பியது. எனினும் , ஈழத்தமிழர்களுக்கு எதிராக விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிராக - தமிழீழ விடுதலைக்கு எதிராக இந்திய - சிங்கள அரசுகளின் கூட்டணி தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருந்தது.


ஈழத் தமிழர்களுக்கு எதிரான - சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசுக்கு ஆதரவான இந்தியாவின் நிலைப்பாட்டை மேலும் மேலும் புதுப்பித்துக் கொள்ளும் வகையில்தான், விடுதலைப் புலிகளைப் பயங்கரவாத அமைப்பு என அறிவித்து இந்தியாவில் தடைசெய்தது இந்திய அரசு. இதன்மூலம் ஈழவிடுதலைப் போராட்டம் பற்றிய உண்மைச் செய்திகள் மக்களைச் சென்றடைய விடாமல் தடுத்தது. தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எதிராகச் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு பரப்பும் பொய்களையே இந்தியாவும் பரப்பியது. தமிழீழ விடுதலைக்கு ஆதரவாகப் பேசுவதும் செயல்படுவதும் உதவுவதும் குற்றச் செயல்களாக்கப்பட்டன. அது மட்டுமல்லாமல், உலகம் முழுவதும் 42 நாடுகள் விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பைப் பயங்கரவாத அமைப்பு என அறிவித்துத் தடைசெய்யத் தூண்டியதும் இந்திய அரசுதான். இவ்வாறான நடவடிக்கைகள் மூலம், தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு உலக நாடுகளிலிருந்து தார்மீக ஆதரவும், உலகம் முழுவதிலிருக்கும் ஈழமக்களிடமிருந்தும் ஏனைய நாட்டு மக்களிடமிருந்தும் தார்மீக மற்றும் பொருளியல் ஆதரவும் கிடைப்பதைத் தடுத்து நிறுத்தியதில் இந்தியாவின் பங்கு மிகப்பெரியதாகும்.


தமிழீழ விடுதலை இயக்கத்திற்கு எதிராக உளவுத் தகவல்களைச் சேகரித்துச் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசுக்கு அளித்துக் கொண்டிருந்ததும் இந்தியாதான். அதுமட்டுமல்லாமல், சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்துக்கும் இந்தியா பயிற்சி அளித்தது. தமிழர்களுக்கு எதிரான போருக்குத் தேவையான இராணுவத் தொழில் நுட்பக் கருவிகள், ரேடார்கள், டாங்கிகள், ஆயுதங்கள் மற்றும் ஆலோசனைகளை வழங்கியது. கடல்வழியில் ஈழவிடுதலைப் போராட்டத்திற்கு உதவிகள் வந்து சேர்வதைத் தடுப்பதற்காக இந்தியக் கப்பற்படை காவலுக்கு வைக்கப்பட்டது.


ஈழப் போராளிகளுக்கு எதிரான போரில் இந்திய இராணுவத் தளபதிகள் பாகிஸ்தான், சீனா, ரசியா, இஸ்ரேல் போன்ற பிறநாட்டுத் தளபதிகளுடன் சேர்ந்து சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்திற்குப் போர் முனையிலேயே வழிகாட்டினர். இந்தியப் போர் விமானிகள், இந்தியச் சிறப்பு இராணுவப் படையினர் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்திற்கு ஆதரவாகப் போர் முனைக்கே அனுப்பி வைக்கப்பட்டனர். ஈழத்தமிழின அழிப்புப் போரில் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்துடன் இந்தியப் படையும் வெளிப்படையாகவே இணைந்து கொண்டது.


ஈழத் தமிழர்களுக்கு எதிரான சிங்கள பவுத்த பேரினவாத பயங்கரவாதத்தினை இந்தியா கண்டிக்கவும் இல்லை. கண்டு கொள்ளவும் இல்லை. போர் நிறுத்த ஒப்பந்தத்தைச் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசாங்கம் ஒருதலைப்பட்சமாக முறித்துக் கொண்டு தமிழர்களுக்கு எதிராகப் போரை நடத்தியது பற்றியோ, ஈழப் பகுதியிலிருந்து செஞ்சிலுவைச் சங்கம் உள்ளிட்ட சர்வதேச நிறுவனங்கள் வெளியேற்பட்டதைப் பற்றியோ, சிங்கள பவுத்த பேரினவாதத்தை விமர்சிக்கும் ஊடகவியலாளர்கள் கடத்திக் கொல்லப்பட்டதைப் பற்றியோ, பாதிக்கப்பட்ட தமிழீழ மக்களுக்கு உணவு, மருந்து போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்கள் அனுப்பும்போது தடை செய்யப்பட்டதைப் பற்றியோ, பள்ளிகள், மருத்துவமனைகள் சிங்கள இராணுவத்தால் தாக்கப்பட்டு தமிழர்கள் அழிக்கப்பட்டது பற்றியோ, தமிழர்கள் முகாம்களில் அடைத்துக் கொடூரமான முறையில் சித்திரவதை செய்யப்படுவதைப் பற்றியோ, தமிழ்ப்பெண்கள் பாலியல் வன்முறைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டுக் கொல்லப்படுவதைப் பற்றியோ, சிங்களப் பேரினவாத இராணுவத்தின் முப்படைத் தாக்குதல் மூலம் தமிழர்கள் கொத்துக் கொத்தாகக் கொல்லப்பட்டது பற்றியோ இந்திய அரசு இதுவரை ஒரு கண்டனம் கூடத் தெரிவிக்கவில்லை.


ஈழத்தமிழர்களுக்கு எதிரான போரினால் சிங்களப் பொருளாதாரம் நலிவடைந்துள்ள நிலையில், அதைப் பாதுகாக்க பல்லாயிரம் கோடிக் கணக்கில் நிதியுதவி அளித்துக் கொண்டிருக்கிறது இந்தியா. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசுடன் கூட்டணி அமைத்துக் கொண்டு தமிழீழ தேசிய இனவிடுதலைப் போராட்டத்தை நசுக்கவும், அப்போராட்டத்தை வழிநடத்திய விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பை நசுக்கவும் தனது முழு சசக்தியையும் பயன்படுத்தி வந்திருக்கிறது இந்திய அரசு.


இந்திய அரசு சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரச பயங்கரவாதத்துடன் தொடர்ந்து கூட்டணி வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. தமிழீழ தேசிய இனத்தின் தாயக உரிமை, தேசிய இன உரிமை, சுயநிர்ணய உரிமை போன்றவை சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசால் மறுக்கப்படுவது குறித்து இந்திய அரசு அக்கறை கொள்வதில்லை. இதற்குக் காரணம் இந்தியாவின் விரிவாதிக்க நலனைத் தவிர வேறொன்றுமில்லை.


தெற்காசிய மண்டலத்திலேயே ஒரு ஏகாதிபத்திய நாடாக இந்தியா உருவெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இந்தியாவின் செல்வாக்கு மண்டலத்துக்கு உட்பட்ட நாடாக இலங்கை இருந்து கொண்டிருக்கிறது. இலங்கை முழுவதையும் தனது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வைத்துக் கொள்வதே இந்தியாவின் நெடுநாளைய திட்டம். “இலங்கையின் இறையாண்மை” “ஒன்றுபட்ட இலங்கை” என்ற கோட்பாட்டின் மூலம் இலங்கை முழுவதையும் தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்துக் கொ£ள்வது அதன் கொள்கை. இலங்கை முழுவதையும் தனது ஆதிக்கக் கரங்களுக்குள் அரவணைத்துக் கொள்வதற்கு வேறெந்தக் கொள்கையையும் விட இதுவே அதற்கு ஏற்பான கொள்கை என்று இந்தியா கருதிக் கொண்டிருக்கிறது.


இந்தியா என்பதே பல்வேறு தேசிய இனங்களையும் அடிமை கொண்டிருக்கும் ஒரு வல்லாதிக்க நாடாக உருப்பெற்றிருக்கிறது. இந்தியா ஒரு நாடு என்ற முறையில் அதனுள் அடங்கியிருக்கும் தேசிய இனங்களை மட்டுமல்ல, அதன் அண்டை நாடுகளையும் தனது விரிவாதிக்கக் கரங்களால் அணைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இலங்கையும் இந்தியாவின் விரிவாதிக்க நலனுக்கு உட்பட்டதாக ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதனால்தான் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எதிராக இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது இந்தியா. அதாவது தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தை நசுக்கி இலங்கையில் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசின் இறையாண்மையப் பாதுகாக்க உதவும் கொள்கையே இந்தியாவின் கொள்கையாக இருந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்தக் கொள்கையின் அடிப்படையிலேயே ஈழத்தமிழர்களின் நலனைப் பலியிட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. சிங்கள புவத்த பேரினவாத அரசுடன் சேர்ந்து கொண்டு ஈழத்தமிழின அழிப்புக்குத் துணை போய்க் கொண்டிருக்கிறது. அதாவது, இலங்கையில் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசின் மூலமாகத் தனது வல்லாதிக்கத்தை நிறுவிக்கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காகவே ஈழத் தமிழினத்தின் உரிமைகளையும் உயிர்களையும் பலியிட்டது. பலியிட்டுக் கொண்டிருக்கிறது இந்திய வல்லாதிக்க அரசு.


சிங்கள பவுத்த பேரினவாத ஒடுக்குமுறைக்கு எதிராகவும், இந்திய வல்லாதிக்க விரிவாதிக்க நலன்களுக்கு உடன்பட மறுத்தும்தான் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டம் நடந்து கொண்டிருந்தது. ஆகவே, தமிழீழ விடுதலைப் போராளிகளை ஒழிப்பதன் மூலம் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தை ஒழிக்க முடியும் என இந்திய வல்லாதிக்கமும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசும் கருதின. இந்த அடிப்படையில்தான், தீவிரவாதத்திற்கு எதிரான போராக அறிவித்து இந்திய வல்லாதிக்கத்துடன் இணைந்து ஈழத்தமிழினத்தைக் கொன்றொழிக்கும் கொடூரமான போரை சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசு நடத்தி முடித்திருக்கிறது.


தமிழீழ தேசிய இன விடுதலை இயக்கமான போராளிகள் அமைப்பை நிராயுதபாணியாக்கிச் சரணடையச் செய்யும் நோக்கோடுதான் தமிழர்களுக்கு எதிரான இந்தப்போர் நடவடிக்கையை - தமிழின அழித்தொழிப்பு நடவடிக்கையைச் சிங்களப் பவுத்தள பேரினவாதமும் இந்திய வல்லாதிக்கமும் இணைந்து நடத்தியிருக்கிறது. போராளிகளை ஒழித்துக் கட்டுவதும், போராளிகளுக்குத் துணையிருந்த மக்களை ஒழித்துக் கட்டுவதும், தமிழீழம் என்ற அரசியல் கோரிக்கையே எழாமல் தடுப்பதும், தேசிய இன விடுதலை இனிசாத்தியமில்லை. இலங்கைக்குள்ளும் அதன் அரசியல் சட்ட அமைப்புக்குள்ளும் உட்பட்டுச் சிங்களவர்களுக்கு அடிமையாய் இருப்பதே தமிழர்களின் தலைவிதி என்பதாக ஆக்குவதும்தான் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத - இந்திய வல்லாதிக்கத்தின் கூட்டு நடவடிக்கையான தமிழின அழித்தொழிப்புப் போரின் நோக்கமாக இருந்திருக்கிறது. 


தமிழீழ விடுதலைப் போராளிகளும் தமிழீழ மக்களும் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தில் உறுதியுடனும் பற்றுடனும் இருந்து போராடியதாலும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத - இந்திய வல்லாதிக்கத்திற்குப் பணிந்து போக மறுத்தாலும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இந்திய வல்லத்திக்கத்தின் இராணுவ பயங்கரவாதம் போராடிய மக்களையும் போராளிகளையும் கொத்துக் கொத்தாகக் கொன்றொழித்தது.


பெண்கள், குழந்தைகள், முதியோர்கள், நோயாளிகள், ஆண்கள் என்ற எந்த வேறுபாடுமின்றி, போராளிகள் பொதுமக்கள் என்ற பாகுபாடின்றி விமானங்கள் மூலமாகவும் ஏவுகணைத் தாக்குதல் மூலமாகவும் ஏறி குண்டுகள் வீசியும் அன்றாடம் ஆயிரக்கணக்கான ஈழத்தமிழர்களைக் கொன்று குவித்தது சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவமும் அதற்குத் துணைநின்ற இந்திய வல்லாதிக்கமும். உலகநாடுகளால் தடைசெய்யப்பட்ட கொத்துக் குண்டுகள், நச்சுவாயுக் குண்டுகளைப் பயன்படுத்திக் கொடூரமான முறையில் தமிழர்களைக் கொன்று குவித்திருக்கிறது சிங்களப் பவுத்த பேரினவாத இராணுவம். சர்வதேச போர்விதிகளை எல்லாம் புறந்தள்ளிவிட்டுத் தமிழர்களைக் கொன்று குவிப்பதிலேயே குறியாய் இருந்திருக்கிறது சிங்கள இராணுவம். பயங்கரவாத எதிர்ப்பு என்ற பெயரில் கடந்த முப்பது ஆண்டுகளாகத் தமிழர்கள் மீது தொடுக்கப்பட்டுவந்த இந்தப் போர் பயங்கரவாதம் ஒரு கோர வடிவத்தை வெளிக்காட்டியிருக்கிறது. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்தால் ஏற்கெனவே தொடுக்கப்பட்டு வந்த போரினால் பல இலட்சம் ஈழத் தமிழர்கள் அகதிகளாக உலகெங்கும் பல நாடுகளுக்குத் துரத்தப்பட்டிருக்கிறார்கள். தமிழர்களின் பலகோடிக் கணக்கான உடைமைகள் சிங்கள பவுத்த பேரினவாதிகளால் சூறையாடப்பட்டுவிட்டன. தமிழர்கள் உணவுக்காகவும் வாழ்விடத்துக்காகவும் ஆடுமாடுகளைப் போல அலைகிற நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கிறார்கள்.


ஈழத்தமிழர்கள் மீது கொடூரமாக நிகழ்த்தப்பட்ட இறுதிக்கட்டப் போரின்போது சிங்கள பவுத்தபேரினவாத இராணுவத்தாக்குதல்களிலிருந்து தற்காத்துக் கொள்வதற்காகப் போராளிகளுடன் அய்க்கியப்பட்டுக் கொண்டிருந்த மக்கள்மீது ஈவிரக்கமின்றி கொத்துக் குண்டுகளை வீசி கூட்டங்கூட்டமாக தமிழர்களைக் கொன்றொழித்தது இராணுவம். எங்கும் பிணக்குவியல் இரத்த வெள்ளம், மரண ஓலம். உணவில்லை, மருந்தில்லை, காயம்பட்ட உயிர்களைக் காப்பாற்ற எந்தவழியும் இல்லை. சிங்கள பவுத்த பேரினவாதம் தொடுத்த தமிழர்களுக்கு எதிரான போர் நாளுக்குநாள் கொடூரமாக நடந்தேறியது. தங்களின் தாயக விடுதலைக்காகவும் வாழ்வுரிமைக்காவும் போராடிய ஈழத்தமிழர்கள் கொடூரமாகக் கொல்லப்பட்டனர்.பல்லாயிரக்கணக்கான போராளிகள் கொல்லப்பட்டனர். பல்லாயிரக்கணக்கான ஈழத்தமிழர்கள் இராணுவ பயங்கராவாதத் தாக்குதல்களால் உடல் உறுப்புகள் இழந்து பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். மூன்று லட்சத்துக்கும் மேற்பட்ட ஈழத்தமிழ்மக்கள் முட்கம்பி வேலிக்குள் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். மக்களுக்காகப் போராடிய பல்லாயிரக்கணக்கான போராளிகள் சித்திரவதைக் கூடங்களில் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். தமிழ் இளைஞர்கள் கடத்திச் செல்லப்பட்டு கொல்லப்படுகிறார்கள்.தமிழ்ப் பெண்கள் பாலியல் வன்முறைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டுக் கொல்லப்படுகின்றனர்.


இராணுவ பயங்கரவாதத்தால் பாதிக்கப்ட்ட மக்களுக்கு எந்தவித மருத்துவ சிகிச்சையும் கிடையாது. எஞ்சியுள்ள மக்களுக்கு உணவு, உடை, உறைவிடம், நீர், மருந்து என எந்த வித அடிப்படை வசதியும் சிடையாது. தொற்று நோய்களாலும், போதிய உணவு, மருந்து பற்றாக்குறைகளாலும் தமிழ்க் குழந்தைகளின் இறப்பு அதிகரித்துக்கொண்டே இருக்கிறது. காலங்காலமாகத் தாங்கள் பூர்விக மண்ணில் வாழ்ந்த ஈழத்தமிழினம் - தங்களின் விடுதலைக்காகப் போராடிய ஈழத்தமிழினம் சொந்த மண்ணிலேயே அகதியாக, அநாதையாக அடிமையாக ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது. போராடிய போராளிகளையும் அவர்களுக்குத் துணைநின்ற மக்களையும் கொத்துக் கொத்தாய்க் கொன்று குவித்த இந்தப் போரை சிங்கள பவுத்த இராணுவம் மட்டும் நிகழ்த்தவில்லை. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவத்துடன் இந்திய வல்லாதிக்க இராணுவத்தின் கூட்டும் மிக முக்கியமாக அமைந்திருக்கிறது. இன்னும் குறிப்பாகச் சொல்லப்போனால், இந்திய வல்லாதிக்கம் தான் தமிழின அழித்தொழிப்புப் போரை நடத்தியிருக்கிறது. அதனால்தான் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத பாசிச வெறிபிடித்த இராசபக்சே அரசு இந்தியாவுக்காகத்தான் இந்தப் போரை நடத்தினோம். இந்தியாதான் இந்தப்போரை வழிநடத்தியது, இந்தப் போரில் இந்தியாவின் பங்கு மகத்தானது. இந்தியாவுக்கு நன்றி என இந்திய விரிவாதிக்க நலனின் விசுவாசத்தைக் கொக்கரித்துச் சொன்னது.


சிங்கள பவுத்த பேரினவாதமும் இந்திய வரிவாதிக்கமும் மட்டுமே ஈழத்தமிழின அழித்தொழிப்பில் ஈடுபடவில்லை. இவற்றோடு உலக ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகளும் கூட ஈழத்தமிழின அழித்தொழிப்புக்கும் - தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தை ஒடுக்குவதற்கும் துணைபோயிருக்கின்றன. இன்னும் துணைபோய்க்கொண்டிருக்கின்றன. இதற்குக் காரணம் இந்தியாதான். அதாவது, இந்திய அரசு தமிழீழ விடுதலையை எதிர்க்கிறது. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசின் உறவுக்காகவும் - இந்தியாவின் விரிவாதிக்க நலனுக்காவும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாதத்திற்குத் தமிழினத்தைப் பலியிடுவது எனத் தீர்மானித்துச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது இந்தியா. உலக ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகள் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எதிராகச் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. இந்தியாவும் தேசிய இனங்களின் விடுதலைக்கு எதிரான நிலைப்பாட்டைக் கொண்டிருக்கின்றன. 


அதனால்தான் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலையை எதிர்க்கின்றது. இதனால், உலகின் மற்ற நாடுகளில் இந்தியாவின் வல்லாதிக்கத்தை மீறி - இந்தியாவின் நிலைப்பாட்டை மீறி தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டங்களை ஆதரிக்கவோ இராணுவ பயங்கரவாதத்தால் ஈழத்தமிழர்கள் கொல்லப்படுவதற்கு எதிராகவோ தம்மை வெளிப்படுத்திக் கொள்ளவும் அவ்வாறான நிலைப்பாட்டை எடுக்கவும் தயங்குகின்றன. தமிழீழ மக்களின் தாயக உரிமைக்கான நியாயமான போராட்டம் குறித்து வாய்திறக்க மறுக்கின்றன.


இந்தியாவின் நிலைப்பாட்டுக்கு ஆதரவாகவும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசின் நட்புக்காவும் ஈழவிடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எதிராகச் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசுக்கு உலக நாடுகள் பலவும் ஆயுதங்களையும், நிதியுதவியும் வழங்கியுள்ளன. உலக நாடுகளின் இம்முனைப்புக்குப் போட்டியாக இந்திய அரசும் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசுக்கு ஆயுதங்களை வழங்கி தமிழின அழிப்புப்போரை நடத்துவதற்கு எல்லாவகை உதவிகளையும் செய்திருக்கிறது. இந்தியாவின் இத்தகைய நிலைப்பாட்டினால்தான் ஐ.நா. சபையே ஏற்றுக் கொண்டிருக்கும் தேசிய இனங்களின் சுய நிர்ணய உரிமைக் கோட்பாட்டுக்கு உட்பட்ட ஈழத் தமிழர்களின் விடுதலைப் போராட்டத்தை அங்கீகரிக்க உலக நாடுகள் மறுக்கின்றன. ஈழத்தமிழர்களுக்கு எதிராக நடத்தப்பட்ட இந்தப் போரில் இலட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட மக்கள் கொல்லப்பட்டது குறித்தும் மனித உரிமை மீறல்கள் குறித்தும், சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இராணுவ அரசைப் போர்க்குற்றவாளியாக அறிவிக்கக்கோரியும் ஐ.நா. மனித உரிமை ஆணையத்தில் சில நாடுகள் பெயரளவிலான தீர்மானத்தைக் கொண்டு வந்த போதுகூட சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசின் பக்கமே நின்ற இந்திய அரசின் தலையீட்டால் உலக நாடுகள் தமிழின அழித்தொழிப்பு குறித்துப் பெயரளவுக்குப் பேசுவதைக் கூட நிறுத்திக் கொண்டன. தேசிய இனங்களின் சுயநிர்ணய உரிமை மனித குலத்தின் அறம்சார் கொள்கை. ஈழத் தமிழர் பிரச்சினையில் உலக நாடுகள் இந்த அறம் சார் கொள்கைகளை ஆதரிக்கவும் இல்லை, பொருட்படுத்தவுமில்லை. இதற்கெல்லாம் காரணம்கூட இந்தியாதான்.


ஈழத்தில் நடைபெற்று வந்த தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டம் கொடூரமாக நசுக்கப்பட்டது; களத்தில் நின்று போராடிய போராளிகள் இயக்கத்தின் பெரும்பகுதியை அழித்து ஒழித்தது; போராளிகளையும், மக்களையும் கொத்துக் கொத்தாய்க் கொன்றொழித்தது; தமிழீழத்திற்காகப் போராடிய ஈழத்தமிழர்களைச் சொல்லெணாத் துயரங்களுக்கும் இழப்புகளுக்கும் உள்ளாக்கியது என எல்லாவற்றையும் செய்து முடித்தது. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத - இந்திய வல்லாதிக்க ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகளின் அரசுகள்தான்.


தமிழீழம் தனது சொந்த உரிமைக்காகப் போராடுவதை ஆதரிக்க நாடுகள் இல்லை. தமிழீழத்தில் நடந்த இனப்படுகொலையைத் தடுத்து நிறுத்த நாடுகள் இல்லை. அதைக் கண்டிக்கவும் நாடுகள் இல்லை. சிங்கள பவுத்த பேரினவாத - இந்திய வவ்லாதிக்க - ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ நாடுகளின் அரச பயங்கரவாதத்தால் ஒரு மனித பேரவலம் தமிழீழத்தில் நிறைவேறியிருக்கிறது. தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் கடுமையான பாதிப்புகளையும் இழப்புகளையும் பின்னடைவுகளையும் சந்தித்திருக்கிறது. இந்நிலையில், தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் குறித்தும் -அப்போராட்டத்தில் களம்நின்ற போராளிகள் மற்றும் மக்கள் குறித்தும் - தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டப் பின்னடைவுகள் குறித்தும், பேசவும் எழுதவும் கூடிய மனித உரிமை எனக் கூறிகொள்ளும் அறிவுஜீவிகள், இடதுசாரி வேடங்கொண்டிருக்கும் அறிவுஜீகள், முதலாளித்துவ அறிவுஜீவிகள் புலம்பெயர் ஈழத்து அறிவுஜீவிகள் என அறிவுஜீவிகள் வட்டமாய்க் கூடிச் சேர்ந்தியங்கும் அறிவுஜீவிகள் சிலரின் அண்மைக்கால எழுத்துக்களும் பேச்சுக்களும் வன்மங்களைச் சுமந்தபடி வெளிவந்து கொண்டிருக்கின்றன.


தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் பின்னடைவுகளைச் சந்தித்துள்ளதற்கும், தமிழர்கள் கொடூரமாய்க் கொல்லப்பட்டதற்கும், ஒரு மனிதப் பேரவலம் நிகழ்ந்ததற்குமான எல்லாவற்றுக்கும் தமிழீழம் என்ற கோரிக்கையும், தமிழீழத்திற்காகப் போராடிய போராளிகளும் தான் காரணம் என்பது போன்ற அவதூறுகளைத் திட்டமிட்டுப் பரப்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர் பலர். 


களத்தில் நின்று கடைசிவரை போராடிய போராளிகள் இயக்கத்தின் மீது விமர்சனம் என்ற பெயரில் கொச்சைப்படுத்தி சேற்றை வாரி இறைப்பதும், அப்போராளிகள் ஜனநாயக மற்றவர்கள், சகோதரப் படுகொலைக் காரர்கள், அதிகார வெறியர்கள், இரணுவவாதிகள், பாசிஸ்டுகள், இரக்கமற்றவர்கள், சாதியம் காத்தவர்கள், முஸ்லீம் பகையாளிகள், அரசியலற்றவர்கள், உலகச்சூழல் புரியாதவர்கள், மக்களைக் கொடூரமாகக் கொன்றவர்கள், மக்களைப் பிணையக் கைதிகளாக வைத்திருந்தவர்கள் கடைசிக்கட்டப்போரில் மக்களைச் சுட்டுக் கொன்றவர்கள்........... என நீளும். போராளிகள் மிதான குற்றச்சாட்டுகள் போராளிகள் இயக்கத்தின் மீது விமர்சனப்பூர்வமாக முன்வைத்தவையல்ல. இக்குற்றச்சாட்டுகள் அனைத்தும் நேர்மையற்ற முறையில் அமைந்த அவதூறுகளும் வன்மங்களுமே ஆகும்.


ஈழத்தில் நடந்துள்ள மனிதப் பேரவலத்திற்கெல்லாம் போராளிகள்தான் காரணம்; போராளிகள் முன்னெடுத்த தமிழீழம் காரணம்; தமிழீழம் இனி சாத்தியமில்லை; தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டம் இனி சாத்தியமில்லை; ஆயுதவழியிலான தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தினால்தான் இம்மனிதப் பேரழிவு;  இனி ஒருபோதும் ஆயுதப் போராட்டம் வெற்றி பெறாது; ஆயுதப் போராட்டத்தை முன்னெடுத்தவர்களின் கதியும் - அதற்குத்துணை நின்ற மக்களின் கதியும் அதோ கதிதான்; தமிழீழம் என்ற கோரிக்கையோ போராட்டமோ தேசிய இன சுயநிர்ணய உரிமை என்ற முழக்கமோ இனி எழவே எழக் கூடாது; கடந்த அரை நூற்றாண்டாக நடந்து வந்த தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டம் தோல்வியிலேயே முடிந்துள்ளது; ஆகவே, தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் சாத்தியமில்லை; தேவையற்றது; உலகின் மற்ற தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டங்களுக்கும் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தின் தோல்வியே ஒரு பாடம்... என்றெல்லாம் கற்பித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் அவதூறு பரப்பும் அறிவுஜீவிகள் . 


இவர்களைப் போன்றவர்கள் ஒட்டுமொத்த சாராம்சத்தில் சொல்ல வருவது என்னவென்றால் ‘தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் என்ற கோரிக்கையே தவறானது. தமிழீழ விடுதலைப் போராளிகள் தீவிரவாதிகள். அவ்வியக்கம் போராளிகளின் தீவிரவாத இயக்கம், தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் இனி சாத்தியமில்லை. ஆயுதப் போராட்டம் தவறானது. ஒன்றுபட்ட இலங்கைக்குள் - இலங்கை இறையாண்மைக்கு உட்பட்டுத்தான் தமிழர்கள் இருக்க வேண்டும் என்பதைத்தான் இவ்வறிவுஜீவிகள் கண்டுபிடித்துச் சொல்கிறார்கள். இதையேதான் சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசும், இந்திய வல்லாதிக்க அரசும் முதலாளித்துவ நாடுகளும் சொல்லிக்கொண்டிருக்கின்றன. 


இவ்விடத்தில், சிங்கள பவுத்த பேரினவாத - இந்திய வல்லாதிக்க முதலாளித்துவக் கொள்கையோடு கைகோர்த்துக் கொள்கிறார்கள் அவ்வறிவுஜீகள். 


தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தை விமர்சிக்கின்ற பேரில் அவதூறுகளைப் பரப்பிவரும் இத்தகைய அறிவுஜீவிகள் இந்நிலைப்பாடானது, சிங்கள பவுத்த பேரினவாத - இந்திய வல்லாதிக்கச் சார்பான நிலைப்பாடாகவே அமைந்திருக்கிறது.


தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தை விமர்சிக்கும் இவ்வறிவுஜீவிகளின் பேச்சிலும் எழுத்திலும் நேர்மையில்லை. ஏனெனில் போராளிகள் இயக்கத்தையும், அதன் நடவடிக்கைகளையும், அதன் கோரிக்கைகளையும் விமர்சிக்கும் இவர்கள் ஈழத்தமிழினத்தைக் கொன்று குவித்த சிங்கள பவுத்த பேரினவாத அரசையோ அல்லது உற்றதுணையாய் சக பங்காளியாய் போரில் ஈடுபட்ட இந்திய வல்லாதிக்க அரசையோ அல்லது தமிழர்கள் கொல்லப்பட்டதை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த உலக நாடுகளைப் பற்றியோ விமர்சிப்பதில்லை. தமிழினத்திற்கு எதிரான அவற்றின் கொடூர நடவடிக்கைகளை எதிர்க்கவுமில்லை, எதிர்ப்பதுமில்லை. 


மாறாக, தமிழீழ விடுதலைப் போராளி இயக்கத்தையும் அதன் நடவடிக்கையையும் மாறி மாறிக் குற்றம் சாட்டுவதும், அவதூறுகளைப் பரப்புவதுமாகத்தான் இவ்வறிவுஜீவிகள் முனைப்பு காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். 


தமிழக - இந்திய -உலக அரசியல் குறித்து முரண்பட்ட அரசியல் நிலைப்பாடுகள் கொண்டவர்கள் கூட தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்தைக் கொச்சைப்படுத்துவதிலும் அவதூறுகளைப் பரப்பிவிடுவதிலும், விடுதலை வேட்கையை வற்றிப்போகச் செய்வதிலும் தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டத்தைக் கைவிட்டு நீர்த்துப் போகச் செய்வதிலும் ஒன்றுபட்டு நிற்கின்றார்கள். இம்மாதிரியான அவதூறு சக்திகள் தெரிந்தும் தெரியாமலும் தேசிய இனவிடுதலைப் போராட்டத்திற்கு எதிராக நிற்கின்றன; சிங்கள பவுத்த பேரினவாத இந்திய வல்லாதிக்கத்தின் கருத்துக்களையே பிரச்சாரம் செய்து வருகின்றன. எனினும் பொய்களும் அவதூறுகளும் கொச்சைப்படுத்தல்களும் போராட்டவரலாற்றின் பக்கங்களில் உண்மைகளாக ஆகிவிடுவதில்லை. போராட்டகால உண்மைகள் வெளிவரும்போது அவதூறுகள் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் பற்றிய அவதூறு வன்மங்கள் அம்பலப்பட்டுபோகும். 


தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் தொடர்ந்து நடக்கும்போதுதான் முறியடிக்கப்படும். தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டமும் முடிந்து விட்ட ஒன்றல்ல, அது தொடர்ந்து நடக்கத்தான் செய்யும். ஏனெனில் தமிழீழ தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டம் என்பது தமிழர்களின் சொந்த இறையாண்மைக்கான போராட்டம். தமிழ் மக்களையும் மண்ணையும் பாதுகாக்கும் உரிமைக்கான போராட்டம். மனிதகுல அறப் பண்புகளை காக்கின்ற போராட்டம். அரை நூற்றாண்டுகாலம் போராடியவர்கள் இன்னும் போராடுவார்கள் மனிதர்கள் விடுதலைக்குரியவர்கள்; விடுதலைக்காகப் போராடும் குணமுடையவர்கள் தமிழர்கள், தமிழர்கள் விடுதலைக்காகப் போராடும் குணமுடையவர்கள் மட்டுமல்ல, அரைநூற்றாண்டு அனுபவமும் உடையவர்கள், விழுந்தவர்கள், எழுவார்கள்; விடுதலைப் போராட்டத்தைத் தொடர்ந்தவர்கள். அவர்களுக்குத் தோள் கொடுப்பதும் துணை நிற்பதும் நம் அனைவரின் கடமை மட்டுமல்ல, வரலாற்றுத் தேவையும்கூட.


‘அவதூறுகளை முறியடிப்போம்; தமிழ் ஈழ விடுதலைப் போராட்டமும் அவதூறுகளுக்கான மறுப்புகளும்’ என்ற இத்தொகுப்பில் உள்ள கட்டுரைகள் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் குறித்த அவதூறுகளை மறுத்தும் எதிர்த்தும் வெளிவந்தவை. இக்கட்டுரைகள் வெகுமக்கள் தளத்திற்குப் போய்ச் சேரவேண்டும் என்பதாலும், தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் குறித்த அவதூறுகளுக்கான மறுப்புகளை ஆற்ற வேண்டியதும் இன்றைய காலகட்டத் தேவை என்பதாலும் இவ்வாறான கட்டுரைகள் நூலாகத் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இந்நூலில் உள்ள கட்டுரைகள் ஒவ்வொன்றும் அதனதன் அரசியல் நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டிருக்கின்றன. இவை ஒரே மாதிரியான ஒரே பார்வையில் அரசியல் நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டவை அல்ல. ஆயினும் இதனுள் உள்ள எல்லாக் கட்டுரைகளும் தமிழீழ விடுதலைப் போராட்ட அவதூறுகளை மறுக்கக்கூடிய வகையிலேயும், அவதூறு சக்திகளின் கருத்தியல் அரசியல் நிலைப்பாடுகளை அம்பலப்படுத்தக்கூடிய வகையிலேயும் இருக்கின்றது. 


இத்தொகுப்பில் உள்ள கட்டுரைகளோ அல்லது இத்தொகுப்பு உருவாக்கமோ தனி மனிதர்களை விமர்சிக்கும் அல்லது அம்பலப்படுத்தும் நோக்கம் கொண்டவையல்ல. 


தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் குறித்த அவதூறுகளுக்கான மறுப்புகள் என்ற வகையிலும், அவதூறு சக்திகளின் நிலைப்பாட்டை அம்பலப்படுத்தும் வகையிலும்தான் இந்நூல் கொண்டுவரப்படுகிறது. அரசியல் ரீதியிலான நேர்மையான உரையாடல்களை மேலும் மேலும் தொடர்வதற்கு இந்நூல் உதவும். 


இந்நூல் வெளிவர உதவிய கட்டுரையாளர்கள் அனைவருக்கும் எமது நன்றி. இந்நூலைக் கொண்டுவரும் பாலை வெளியீட்டகத்திற்கு நன்றி. இந்நூல் உருவாக்க முயற்சிகளில் பங்கெடுத்து உதவிய தோழர்கள் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் தோழமை நிறைந்த நன்றி.


-     மகாராசன் 


(பாலை பதிப்பகம் வெளியிட்ட ‘அவதூறைகளை முறியடிப்போம்’ 

: தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டமும் அவதூறுகளுக்கான மறுப்புகளும் எனும் நூலுக்கான முன்னுரையிலிருந்து...)



புதன், 4 மே, 2022

கல்வியை மாசுபடுத்தும் ஒலி மாசுபாடு: மகாராசன்

கொரானா பெருந்தொற்றுக் காலங்களில் நாட்டு மக்களின் வாழ்வியல், தொழில், பண்பாட்டு நடத்தைகள் பெரும் முடக்கத்திற்கும் நெருக்கடிக்கும் ஆளாகின. இதில் இளைய தலைமுறையின் எதிர்காலத்தோடு தொடர்புடைய கல்விச் செயல்பாடுகள் முற்றாகவே முடங்கிப் போயிருந்தன. பேரிடர்க் கால முடக்கத்திற்குப் பிறகு பள்ளிகள் திறக்கப்பட்ட நிலையில், மாணவர் ஆசிரியர் உறவிலும், கற்றல் கற்பித்தல் நாட்டத்திலும் மிகப்பெரும் பின்னடைவுகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. 

பெரும்பான்மை மாணவர்கள் நெறிபிறழ் நடத்தைகளோடும் அலட்சிய மனப்போக்கோடும்தான் வகுப்பறைகளுக்குள் இருந்தார்கள். இரண்டாண்டுகள் வீட்டிலிருக்கும்போது செல்பேசிப் பயன்பாடுகளில் மாணவர்கள் மூழ்கிப் போனதால் படிப்பில் முழுமையாகக் கவனத்தைச் செலுத்த முடியாமல் மாணவர்கள் தடுமாறுவதை அன்றாடம் காணமுடிந்தது. 

மிகக் குறுகிய காலகட்டத்திற்குள் அதிகமான பாடங்களை நடத்தி முடித்து, பல கட்டத் திருப்புதல் தேர்வுகளை நடத்தி, மாணவர்களின் விடைத்தாள்கள் திருத்தி முடித்து, இந்த வாரத்தில் செய்முறைத் தேர்வுகளும் நடத்தி முடிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. 

கற்றல் கற்பித்தலில் பல நெருக்கடிகளையும் இடர்ப்பாடுகளையும் தாண்டியும் கடந்தும்தான் 10, 11, 12 ஆம் வகுப்பு மாணவர்களைப் பொதுத்தேர்வு எழுதுவதற்குத் தயார்படுத்தியுள்ளனர் பள்ளி ஆசிரியர்கள்.

வரும் மே 5 ஆம் தேதியிலிருந்து 10,11,12ஆம் வகுப்பு மாணவர்களுக்குப் பொதுத்தேர்வுகள் நடைபெற உள்ளன. இதுமட்டுமல்லாமல், 1 முதல் 9ஆம் வகுப்பு மாணவர்களுக்கும் பள்ளி ஆண்டுத் தேர்வுகளும் இதே காலகட்டத்தில் தொடங்குகின்றன.

கடந்த 2 ஆண்டுகளாகப் கொரோனா கால நெருக்கடிகளையும், கற்றல் பின்னடைவுகளையும், கவனச் சிதறல்களையும் எதிர்கொண்டு வந்த பள்ளி மாணவர்கள், இந்தக் கல்வி ஆண்டுக்கான கற்றல் அடைவுகளுக்கான பொதுத்தேர்வுகளையும்/ஆண்டுத் தேர்வுகளையும் எழுதவுள்ளனர்.

இந்நிலையில்தான், மாணவர்கள் தேர்வு எழுதப் போகும் இதே காலகட்டத்தில்தான், தமிழ்நாட்டின் பெரும்பாலான ஊர்களில் ஊர்த் திருவிழாக்களும், கோயில் வழிபாட்டுத் திருவிழாக்களும் நடைபெற்று வருகின்றன.

இரண்டு ஆண்டுகளாக முடக்கத்தில் இருந்த சமூகப் பண்பாட்டு நடத்தைகள் யாவும், கொரோனா பேரிடர்க் காலத் தளர்வுகளுக்குப் பின்பு, இந்த ஆண்டுதான் மிகப்பெரிய அளவில் சமூகப் பண்பாட்டுக் கூடுகைக்கான சமூகக் களமாகத் திருவிழாக் களங்கள் மும்முரமாகத் தயார்படுத்தப்படுகின்றன.

இந்தத் திருவிழாக் காலங்கள், மனிதத் திரளின் பண்பாட்டு நடத்தைகளை உயிர்ப்பிக்கும் காலம்தான் என்றாலும், அத்தகையத் திருவிழாக் காலங்களில் அளவுக்கதிகமாகவும், அதிக சத்தங்களோடும் பயன்படுத்தப்படுகிற ஒலிபெருக்கிப் பயன்பாடுகள் மாணவர்களின் கவனச் சிதறலை ஏற்படுத்தும் மிக முக்கியக் காரணிகளுள் ஒன்றாகவும் இருக்கிறது.

கூம்புக் குழாய் ஒலிபெருக்கிகள் பயன்படுத்துவது தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது என்றாலும், அத்தகையத் தடைகளையும் மீறித்தான் கூம்புக் குழாய் ஒலிபெருக்கிகளும், ஒலிபெருக்கிப் பெட்டிகளும் ஊர் முழுக்கக் கட்டப்படுகின்றன. நகர்ப்புறங்களில் இதுபோன்று கட்டப்படுவது குறைவுதான் என்றாலும், நகரங்கள் தவிர்த்த எல்லா ஊர்களிலும் இவ்வாறுதான் ஒலிபெருக்கிகள் கட்டப்படுகின்றன. 

காலை 5 மணி முதல் இரவு 10 மணிக்கும் மேலாகக் கூட அதிக சத்தத்துடன் காதுகள் கிழிய ஒலிபெருக்கிகளில் பாடல்கள் ஒலிபரப்பு செய்யப்படுவது எல்லா ஊர்களிலும் வழமையாகிக் கொண்டிருக்கிறது.

ஊர்த் திருவிழாக்கள் பெரும்பாலும் கோயில் வழிபாட்டோடு தொடர்புடையது என்றாலும், தெய்வ வழிபாட்டை அடிப்படை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்த ஊர்த் திருவிழாக்கள் யாவும், இப்போது ஊர்த் தலைக்கட்டுகள்/சாதிகள்/ பங்காளிகள்/வகையறாக்களின் கவுரவத்தையும் ஆடம்பரத்தையும் பகட்டையும் பெருமிதத்தையும் காட்டிக்கொள்ளும் வகையில் மாறிப்போயிருக்கின்றன.

வண்ண வண்ண அலங்கார மின் விளக்குத் தோரணங்கள், மின்விளக்கு வரிசைகள், மின்கம்பங்கள் தோறும் ஒலிபெருக்கிகள் என, திருவிழா நிகழ்வை அறிவிக்கும் கருவிகளாய்ப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இதோடு, தாரை தப்பட்டை, பட்டாசு வெடிகள் எனப் பலவும் சேர்ந்து கொண்டுள்ளன.

இந்தத் திருவிழாக்கள் மகிழ்வையும் கொண்டாட்டத்தையும் தருகின்றன என்றாலும், திருவிழாக்களில் பயன்படுத்தப்படுகிற ஒலிபெருக்கிகளும் பட்டாசு வெடிகளும் மாணவர்களின் நிகழ்காலக் கல்வியையும் எதிர்கால வாழ்வையும் சீர்குலைக்கும் தன்மையைக் கொண்டிருக்கின்றன என்பதை அந்தந்த ஊர் மக்களும், அரசும், காவல்துறையும், உள்ளாட்சிப் பிரதிநிதிகளும், சமூக ஆர்வலர்களும் இன்னும் உணர்ந்ததாகத் தெரியவில்லை.

இது பள்ளி மாணவர்களின் தேர்வுக்காலம். எல்லாக் கல்வி ஆண்டிலும் மார்ச்சு மாதத்தில் பொதுத்தேர்வுகள் நடந்து முடிந்துவிடும். இந்தக் கல்வி ஆண்டில் மட்டும்தான் தாமதமாகப் பள்ளிகள் திறக்கப்பட்டதால், மே மாதத்தில் பொதுத் தேர்வுகள் நடக்க உள்ளன. 

வழக்கம் போல எல்லா ஊர்களிலும் இது திருவிழாக் காலம்தான். இந்த ஆண்டு இது தேர்வுக்காலம் என்பதால், திருவிழாக்களே நடத்தக்கூடாது என்று கூறவும் கூடாது. அது மக்களின் பண்பாட்டு மனநிலைக்கு எதிரானதாக அமைந்துவிடக்கூடும். அதேவேளையில், திருவிழாக் காலத்தில் மாணவர்களின் தேர்வுக்காலமும் வருவதால், திருவிழா சமூக நடத்தைகளில்-திருவிழா நடைமுறைகளில் சில பல கட்டுப்பாடுகளையும் ஒழுங்குமுறைகளையும் கொண்டுவருவது மாணவர்களின் கல்வி வளர்ச்சிக்கு நல்லது.

ஓர் ஊர்த் திருவிழா என்பது குறைந்தது 4 நாட்களாவது நடைபெறுகின்றது. இந்த நான்கு நாட்களும் நாள் முழுக்க ஒலிபரப்பாகும் ஒலிபெருக்கிச் சத்தங்கள், தேர்வுக்குத் தயாராகும் மாணவர்களின் கவனத்தைச் சிதறடித்துச் சீர்குலைத்துப் படிப்பதற்குத் தடங்கல்களை ஏற்படுத்தக் கூடியவை என்பதை மாணவர்களின் கூற்றிலிருந்தே அறிந்து கொள்ள முடியும்.

அரசு பொதுத்தேர்வு எழுதவிருக்கும் 10,11,12ஆம் வகுப்பு  மாணவர்களுக்கு அண்மையில் இரண்டு திருப்புதல் தேர்வுகள் நடந்து முடிந்தன. அவ்விடைத்தாள்களைத் திருத்தியபோது, மிக நன்றாகப் படிக்கும் மாணவர்கள்கூட நன்றாகவும் முழுமையாகவும் தேர்வுகளைச் சரிவர எழுதியிருக்கவில்லை என்பதைக் காணமுடிந்தது. 

விடைத்தாள்களை மாணவர்களுக்கு வழங்கும்போது, ஏன் சரிவர விடைகள் எழுதவில்லை என அவர்களிடம் கேட்டபோது, பெரும்பாலான மாணவர்கள் சொன்ன ஒரே பதில், "படிக்க முடியலங்க அய்யா" என்பதுதான்.

ஏன்? என அவர்களிடம் கேட்டபோது,

"ஊர்ல திருவிழாங்கய்யா. மூனு நாளா ஒரே பாட்டுச் சத்தமா இருந்துச்சுங்கய்யா. படிக்கனும்னு புத்தகத்தத் திறந்து படிக்க முயற்சி செஞ்சாக்கூட படிப்புல கவனத்த செலுத்த முடியலங்கய்யா. அமைதியான சூழலே இல்லாம என்னேரமும் பாட்டுச் சத்தமா அலறிக்கிட்டு இருந்ததால, அந்தச் சத்தத்தத் தவிர வேற எதுக்குள்ளயும் கவனத்தச் செலுத்த முடியலங்கய்யா. ஒரே இரைச்சலும் சத்தமாவும் இருந்ததால, படிக்கிறதுல எங்களால கவனத்த செலுத்த முடியலங்கய்யா. எங்களால என்ன செய்யுறதுன்னே தெரியலங்க அய்யா" என்று வேதனையோடு கூறினார்கள்.

ஏற்கெனவே, கொரானா காலத்தில் கற்றலில் நாட்டமில்லாமல் - கற்பித்தல் கற்றலில் தொடர்ச்சி இல்லாமல் இருந்த மாணவர்கள் இப்போதுதான் படிப்பு வட்டத்திற்குள் வந்திருக்கிறார்கள்.

இரண்டு ஆண்டுகளாய் பொதுத்தேர்வு/ஆண்டுத் தேர்வு எதையும் எழுதவில்லை; எதிர்கொள்ளவும் இல்லை. இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இப்போதுதான் மிகக் குறுகிய காலத்திற்குள் பொதுத்தேர்வு - ஆண்டுத் தேர்வு எனும் தேர்வு அனுபவத்தை எதிர்கொள்ள இருக்கின்றனர். 

இந்தச் சூழ்நிலையில், பொதுத்தேர்வு/ஆண்டுத் தேர்வு எழுதவிருக்கும் மாணவர்களின் படிப்புக்கு இடையூறாக- கவனச் சிதறல் ஏற்படுத்தும் கருவியாக இருக்கும் ஒலிபெருக்கிகளை, மாணவர்களின் தேர்வுக்காலமாக வந்திருக்கும் இந்தக் காலத்தில் மட்டுமாவது, ஒலிபெருக்கிகளைப் பயன்படுத்தாமல் அல்லது அதிக அளவு சப்தங்களோடு அலறவிடாமல் மிகக் குறைவான நேரங்களில் மட்டும் ஒலிபரப்பு செய்து திருவிழாக்களைக் கொண்டாட முன்வருவதற்கு அனைத்துத் தரப்பினரும் முன்வரவேண்டும்.

ஒலிபெருக்கிகளைப் பயன்படுத்தாமல் திருவிழாக்களைக் கொண்டாடுவது ஒன்றும் தெய்வக் குற்றமாக ஆகிவிடாது. எந்தத் தெய்வமும் ஒலிபெருக்கிகளை ஊர் முழுக்க அலரவிட்டுத்தான் கொண்டாட வேண்டும் என்று சொல்லியதாகவும் இல்லை. ஒலிபெருக்கிகள் இல்லாமல்தான் பன்னெடுங்காலமாகத் திருவிழாக்களும் கொண்டாடப்பட்டும் வந்திருக்கின்றன.

ஆகையால், திருவிழாக் காலங்களில் மாணவர்களின் தேர்வுக் காலமும் வருவதால், மாணவர்களின் கல்வியையும் எதிர்காலத்தையும் கருத்தில் கொண்டு, மாணவர்களின் கல்வி வளர்ச்சிக்கு உதவும் வகையில், அவர்களின் படிப்பில் கவனச் சிதறலையும் இடையூறையும் ஒலி மாசுகளையும் ஏற்படுத்தாத வகையில், ஒலிபெருக்கி இல்லா திருவிழாக்கள் கொண்டாடுவதுதான் சாலச்சிறந்ததாக இருக்கும்.

திருவிழாக் காலங்களில் பயன்படுத்தப்படும் ஒலிபெருக்கிகளின் ஒலி மாசு, தேர்வுக்குப் படிக்கும் மாணவர்களின் தேர்வுக்காலத்தை மாசுபடுத்தக்கூடியதாகும்.

ஆகவே, மாணவர்களின் தேர்வுக்காலத்தையும், மாணவர்களின் எதிர்காலக் கல்வி வளர்ச்சியையும் கருத்தில் கொண்டு, தேர்வுகளுக்குப் படிக்கும் மாணவர்களின் படிப்புக்கு இடையூறு ஏற்படுத்தும் திருவிழாக் கால ஒலிப்பெருக்கிப் பயன்பாட்டை தேர்வுக்காலம் முடியும் வரையிலும் நிறுத்திவைக்கவும்- ஒலிபெருக்கிப் பயன்பாட்டைத் தடைசெய்யவும்கூடச் செய்யலாம். அல்லது, ஒலி அளவைக் குறைத்து, கூம்புக்குழாய் ஒலிபெருக்கிகளைத் தவிர்த்து, ஊர் முழுக்க ஒலிபெருக்கிகள் கட்டாமல், மிகக் குறைவான எண்ணிக்கையில் மட்டும் ஒலிபெருக்கிகள் அமைத்து, நாள்முழுக்க ஒலிபெருக்கிகளை அலறவிடாமல், குறிப்பிட்ட நேரம் மட்டுமே ஒலிபெருக்கியைப் பயன்படுத்தும்படியாக நடவடிக்கை எடுப்பது அவசியமாகும். 

குறிப்பாக, திருவிழாக் காலங்களில் ஒலிபெருக்கிப் பயன்பாடுகள் குறித்த வழிகாட்டும் நெறிமுறைகள் உருவாக்கப்பட்டு அதைப் பின்பற்றுவதற்கான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள அனைத்துத் தரப்பினரும் முன்வரவேண்டும். 

மேம்போக்காகப் பார்த்தால், ஒலிபெருக்கிகளின் ஒலி மாசு மிகச் சாதாரணமானதாகத் தெரியலாம். ஆனால், இது ஏற்படுத்தும் பாதிப்புகள் மிக அதிகமானவை. அப்பாதிப்புகள் உடனடியாகத் தெரிவதுமில்லை. கல்வியில் நாட்டமில்லாத தலைமுறை உருவாகிக்கொண்டிருப்பதற்கு இந்த ஒலிபெருக்கி மாசும் ஒரு காரணம் என்பது பலருக்கும் தெரிவதில்லை. ஆயினும் அதுதான் உண்மையும் கூட.

ஆகவே, கல்வியாளர்கள், கல்வித்துறையினர், அரசு நிர்வாகிகள், காவல்துறையினர், உள்ளாட்சி அமைப்பினர், பொதுமக்கள், தன்னார்வலர்கள் அனைவரும் மாணவர்களின் தேர்வுக் காலத்தை, படிப்புக்கு உகந்த காலமாக உருவாக்கித் தருவதற்கு முன்வர வேண்டும். 

மாணவர்களின் இந்தத் தேர்வுக் காலத்தை ஒலிபெருக்கி மாசு இல்லாத காலமாக ஆக்கித் தருவதற்கு உண்டான நடவடிக்கைகளைச் செய்து தரவேண்டும் என்பதே மாணவர்கள் ஆசிரியர் தரப்பிலிருந்து முன்வைக்கும் ஒற்றைக் கோரிக்கையாகும்.

ஏர் மகாராசன் 

01.05.2022

திங்கள், 18 ஏப்ரல், 2022

தமிழ் ஆண்டுப் பிறப்பை எதுவாகக் கொள்வது? - மகாராசன்


தமிழ் நிலம் முழுவதையும் ஒரே மன்னர் ஆண்டிருக்கவில்லை. வட்டார அடிப்படையிலும் மண்டல அடிப்படையிலும் பல்வேறு பெருநில மன்னர்கள், குறுநில மன்னர்கள் ஆட்சி புரிந்திருக்கிறார்கள். 

தமிழ் நிலம் பல்வேறு அயல் இனத்தாரின் படையெடுப்புகளுக்கு உள்ளாகி, பல்வேறு அயல் மொழி, பண்பாட்டு அதிகாரங்கள் பல காலம் நீடித்திருக்கின்றன. 

ஒவ்வொரு காலத்திலும் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்தவர்கள் நடைமுறைப்படுத்திய - பின்பற்றிய ஆட்சி ஆண்டு நடைமுறைகளே அந்தந்த காலகட்டத்தில் ஆண்டுப் பிறப்பாகவும் கொண்டாட்டமாகவும் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

இது ஒருபுறம் இருக்க, தமிழர்கள் எல்லா பருவங்களையும் இன்முகத்தோடு வரவேற்கும் பண்பாட்டு நடத்தைகளைக் கொண்டவர்களாக இருந்திருக்கின்றனர். 

இளவேனில், முதுவேனில், முன்பனி, பின்பனி, கார், கூதிர் என ஆறு பருவகாலங்களையும் வரவேற்று மகிழ்ந்திருக்கின்றனர். அந்தவகையில், தையும் வரவேற்றுக் கொண்டாடப்பட்டிருக்கிறது. சித்திரையும் வரவேற்றுக் கொண்டாடப்பட்டிருக்கிறது. தமிழ் ஆண்டுத் தொடக்கம் தையா? சித்திரையா? எனும் குழப்பங்களும் விவாதங்கள் இன்னும் நடந்துகொண்டிருப்பதற்கான காரணம் யாதெனில், எல்லாக் காலத்திலும் குறிப்பிட்ட மாதத்தை மட்டும் ஆண்டுப் பிறப்பாகக் கொண்டாடியிருக்கவில்லை என்பதுதான். 

இப்போதைய காலகட்டத்தில், தமிழர்களுக்கான ஆண்டுப் பிறப்பை எதுவாகக் கொள்வது?

சித்திரையும் தையும் ஆண்டுப் பிறப்பு மாதங்களாக இருந்து வந்திருக்கின்றன. இந்த இரண்டில் எதை ஏற்பது? சித்திரையை ஆரியமும் முன்மொழிந்திருக்கிறது; வழிமொழிந்திருக்கிறது. தமிழ் மரபில் சித்திரையும் உண்டு; தையும் உண்டு. இறுதியாக, ஆண்டுக் கணக்கிற்கு- ஆண்டுத் தொடக்கத்திற்கு உரிய மாதமாகக் கொள்வது எதை? 

ஆரியத்திற்கு எதிராகவும் மறுப்பாகவும் இருந்திருப்பதே தமிழர் மரபு. அவ்வகையில், ஆரியத்திற்கு எதிரானதான பண்பாட்டு நடத்தையாகக் கொள்ளும் வகையில், தை முதல்நாளே தமிழ்ப்புத்தாண்டாகக் கருதலாம். சித்திரையை வேனில்காலத் தொடக்கமாய்க் கொண்டாடலாம்.



ஞாயிறு, 17 ஏப்ரல், 2022

தமிழ் எழுத்துகளின் பண்பாட்டு மெய்யியலை எடுத்துரைக்கும் மிக முக்கியமான நூல்: செ.தமிழ்நேயன்

தமிழ் மொழியாய்வு மற்றும் மாந்த இன வரலாறு குறித்த நூல்கள் பல வந்திருக்கின்றன. அந்த நூல்களெல்லாம் கவனிக்கத் தவறிய பகுதியை எடுத்துக்கொண்டு, பெரும் ஆய்வுப் பரப்பை அடையாளம் காட்டும் வகையில் வெளிவந்திருக்கிறது மகாராசன் எழுதிய 'தமிழர் எழுத்துப்பண்பாட்டு மரபு' எனும் நூல்.


மொழியின் துணையில்லாமல் மாந்த இனம் வளர்ச்சியை நோக்கிப் பயணித்திருக்க முடியாது. அதேபோல, மொழியும் மாந்தரின் துணையில்லாமல் செழுமை பெற்றிருக்க முடியாது. 

மொழி என்பது வெறும் தொடர்புக் கருவியாகப் பார்க்கப்படுகிறது. இன்னொருபுறம், மொழிப் பெருமிதம் காரணமாகத் தூய புனித நிலைக்கு அடையாளப்படுத்தும் போக்கும் நிலவுகின்றது. 

மொழியின் அடிப்படை பேச்சு. பேச்சின் அடிப்படை சிந்தனை. மாந்தன் சிந்திக்கத் துவங்கிய நிகழ்வு, தற்செயல் நடவடிக்கையாகதான் அறிவியல் உலகம் பார்க்கிறது. அகண்ட பெரிய பரப்பில் பல்வேறு உயிரினங்கள் வாழ்ந்த தொகுப்பில் மாந்த இனம் மட்டுமே பேசக் கற்றுக்கொண்டது. இந்தப் பேச்சை கற்றுக்கொள்வதற்குப் பல்வேறு போராட்டங்களை நேர்கொண்டது முந்து நிலை மாந்தர் கூட்டம்.

இந்நிலையில், இயற்கைப் பெருவெளியில் - பல்வேறு உயிரினங்கள் வாழும் தொகுப்பில் மாந்த இனமே மட்டும் பேசக் கற்றுக்கொண்ட உயிரினமாகப் பரிணமித்து வந்திருக்கும் மாந்தரினச் செயல்பாடுகளையும், மொழித்தோற்றத்தின் முதன்மை நிலையில் உள்ள ஒலிகளைத் தொடர்புக் கருவியாக மாற்றிய மாந்தன் முயற்சி நிலைகளைப் பற்றியும் சமூகவியல் கண்ணோட்டத்தில் விவரித்திருப்பதோடு, மொழி தோன்றுவதற்கு அடிப்படைக் கூறுகளாகக் கருதப்படுகிற ஒலி, ஓவியம், கீறல்கள், வாயொலி, பேச்சு, எழுத்து இவற்றைப் பற்றியும் இந்நூல் எடுத்துரைக்கின்றது.

மாந்தர் கூடி வாழும் முறைக்கு அடிப்படையே பேச்சு. பேசுவதைக் கடத்துவதற்குக் குறியீடுகளைப் பண்டைய மாந்தர் பயன்படுத்தினர் என்றும், குகைகளில், பாறைகளில் காணப்படும் கீறல்கள் தொடர்புக் கருவியாக இருந்திருப்பதையும் தொல்லியல் வரலாற்றுச் சான்றுகளோடு நிறுவுகிறார் மகாராசன்.

மேலும், கீறல்கள் ஒழுங்கு முறை வடிவம் பெற்ற பின்னர், சித்திர எழுத்துகளாக மாறி உள்ளன. எழுத்துக்களின் முந்தைய நிலை ஓவியம், வரி இருந்திருக்கின்றன என்றும், விலங்குகளின் ஒலியைக் குறிக்கும் வகையில் ஒலி எழுத்துரு முறை இருந்தது என்பதையும் காட்சிப்படுத்துகிறார்.

இன்றைய வணிகப் பயன்பாட்டில் உள்ள கணினி வரையிலான குறியீடுகள் பண்டைக்கால வரைவுக் கோடுகளை நினைவுப்படுத்துகின்றன. மேலும், குழுக்குறிச் சொற்களும் அவற்றின் நீட்சியாகத் தான் தெரிகின்றது என்பதையும் விவரிக்கிறது இந்நூல்.

உணவுத் தேவையின் காரணமாக வேட்டைச் சமூக நிலையில் இருந்த சமூகம் உற்பத்தி நிலையை நோக்கிப் பயணிக்கத் தொடங்கிய காலத்தில்தான் மொழி அறிவு தோன்றியிருக்கக்கூடும். எண்ணங்களைப் பரிமாறுவதற்காகக் கோடுகள், ஓவியங்கள், எழுத்துக்கள் போன்ற வடிவில் தொடர்பு நிலை இருந்திருக்க வேண்டும். தொடர்பு நிலை மேலும் செழுமை அடைந்த பின்னர், அவற்றை ஆவணப்படுத்தும் நோக்கில் மொழிக்கான இலக்கணம், இலக்கியங்கள் படைக்கப்பெற்றிருக்கும் என்ற பார்வையும் தோன்றுகிறது.

மொழியை ஒழுங்குபடுத்தும் நோக்கில் இலக்கணக் குறிப்புகள் தோன்றியிருக்கின்றன. வாய்மொழிச் சொற்கள் வரி வடிவத்தில் இடம்பெறவும் இலக்கண மரபுகளை வகுத்திருந்தனர் பண்டையத்தமிழர். 

பண்டையத்தமிழர் வணிகத்தில் சிறந்து விளங்கினர். குறியீடுகள் வணிகத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டு இருந்தன என்றும், அதற்குக் கண்ணெழுத்து என்ற பெயர் இருந்தது என்பதையும் இலக்கியச்சான்றுகளோடு நிறுவுகிறது இந்நூல்.

இலக்கியமும் இலக்கணமும் ஒரு மொழியின் இருகண்கள் போன்றது. அந்தக் கண்களுக்கு ஒளி கொடுப்பது எழுத்துகள் மட்டுமே. அந்த எழுத்துக்களின் வகைப்பாடுகள் பற்றிய குறிப்புகளை இலக்கியச் சான்றுகளின் உதவியோடு பட்டியலிடுகிறது நூல். மேலும், பாட்டியல் நூல்களில் உள்ள முரண்பாடுகளையும் பதிவு செய்வதோடு, எழுத்துகள் மீதான பண்பாட்டு ஒடுக்குமுறைகளையும் காட்சிப்படுத்துகிறது.

பண்டையத் தமிழி எழுத்துக்கள் மற்றும் பிராமி எழுத்துக்களுக்கு இடையேயான வேறுபாடுகள், தமிழி எழுத்துகளின் தோற்றம் குறித்த ஆய்வுகளில் உள்ள முரண்களையும் பதிவு செய்துள்ளார் மகாராசன். கிரந்த மொழிப்பயன்பாட்டில் உள்ள அரசியல் நிகழ்வுகளையும் காட்சிப்படுத்துகிறது இந்நூல்.

தமிழ் எழுத்து மரபின் வளர்ச்சி நிலைகள் கடந்து வந்த பாதைகளை வரலாற்றுத் தடங்களோடு நிறுவும் மகாராசன், தமிழ் எழுத்துக்கள் வகைப்பாடு என்ற பெயரில் பாலினம், சமயம், சாதி, விலங்கு என்ற பெயரில் வேறுபடுத்தி உள்ள அறுவெறுப்பு நிகழ்வுகளையும் பதிவு செய்துள்ளார். தமிழர் மட்டும் ஒடுக்குமுறையை நேர்கொள்ளவில்லை. தமிழ் எழுத்துகளும் ஒடுக்குமுறைக்கு உள்ளாகின என்பதையும் சான்றுகளோடு நிறுவுகிறார்.

மேலும், தமிழ் எழுத்துக்களின் தோற்றம் குறித்த ஆய்வுகளில் ஆய்வாளர்களின் சறுக்கல்களையும், இரண்டகத்தினையும் காட்சிப்படுத்துவதோடு, தமிழ் எழுத்துகள் தனித்த மரபு கொண்டவை என்பதையும் விரிவாகப் பேசுகிறது இந்நூல்.

தமிழர் எழுத்து முறையை வைதீக மரபு தன்வயப்படுத்தும் நோக்கில், தமிழ் எழுத்து வரிவடிவத்தைப் பிராமிய அடையாளத்தோடு சேர்த்து, தமிழ் பிராமி என்ற அடையாளத் திணிப்பின் பின்னணியில் உள்ள வைதீக நிறுவன சமயத்தின் போக்குகளையும் பதிவு செய்துள்ளார் மகாராசன்.

உலகப் பெரும்பரப்பில் மாந்த இனத்தின் குமுகக் கூட்டமைப்பிற்கு மொழியின் பங்களிப்பு தவிர்க்க முடியாத ஒன்றாகும். பண்பாடு என்பது ஒழுங்கு வடிவம் பெற்ற நிலையாகும். அந்தப் பண்பாட்டு ஒழுங்கு முறை எழுத்துகளுக்கும் பொருந்தும் என்ற வகையில் எழுத்துகளின் பண்பாட்டியல் பின்புலத்தைப் பதிவு செய்கிறார் மகாராசன்.

மொழி வரலாற்று நூல்கள் பெரும்பாலும் இலக்கண, இலக்கியச் சான்றுகளை மட்டுமே பதிவு செய்திருக்கும் வேளையில், தமிழ் எழுத்துக்கென்று ஒரு பண்பாட்டு வரலாறு இருக்கிறது; அத்தகைய எழுத்துப் பண்பாட்டு மரபின் உள்ளே மண் சார்ந்த மக்களின் பண்பாட்டு அரசியலும் இருக்கிறது என்பதைப் பற்றி விரிவாக விளக்கியுள்ளார்.

பிள்ளையார் வழிபாடு சார்ந்த இயங்கியல் முறைகளில், வைதீக மரபிற்கும் தமிழ் மரபிற்கும் உள்ள வேறுபாடுகளை எடுத்துக்கும் மகாராசன், பிள்ளையார் சுழி என்ற குறியீடு உணர்த்தும் பண்பாட்டு மெய்ப்பொருளை மிக ஆழமாகவும் நுணுக்கமாகவும் விவரிக்கிறார்.

சமக்கிருத மொழியின் - வைதீக மரபின் பிள்ளையார் உருவத்தின் குறியீடு பழங்குடிகள் வீழ்ச்சியின் அடையாளத்தைத் தான் நினைவுபடுத்துகின்றன. தமிழர் வழிபடும் பிள்ளையார் உருவமற்ற பிடிமண் வகையைச் சார்ந்த ஒன்றாகும்.

இந்நிலையில், தமிழில் உள்ள "உ" என்ற குறியீட்டின் பண்பாட்டு மெய்பொருளை இலக்கியச் சான்றுகளின் துணைக்கொண்டு நிறுவுகிறார் மகாராசன். அவ்வகையில், உ என்ற குறியீட்டின் அடையாளம் என்பது, நிலம் என்னும் உலகத்தைக் குறிக்கிறது என்று பதிவு செய்கிறார்.

தமிழர்களின் பண்பாட்டு அடையாளங்களில் ஒன்று உழவுப்பண்பாடு. அந்தப் பண்பாட்டின் கருப்பொருளில் உலகைப் போற்றும் வகையில் பிள்ளையார் பிடித்தல் செய்முறையும், நாற்றுமுடிக்குப் பிள்ளை முடி என்று விளிப்பதும் தனித்த பண்பாட்டு மரபின் அடையாளமாகத்தான் தெரிகிறது.

தமிழர்களின் அனைத்து நற்செயல்களில் ஆவணப்படுத்தப்படும் "உ"என்ற எழுத்து உணர்த்தும் பண்பாட்டு மெய்யியலைப் பதிவு செய்கிறது. தமிழின் உ என்ற எழுத்து உலகத்தைக் குறிக்கும் பொருட்டே பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதைப் பல்வேறு சான்றுகளைக் கொண்டு நிறுவுகின்றது நூல். 

செழுமையான இலக்கண, இலக்கியங்கள் கொண்டது தமிழ்மொழி. இச்சிறப்பிற்கு அடிப்படையான தமிழ் எழுத்துக்களின் பண்பாட்டு மெய்யியல் மரபு பற்றி மானுடவியல், தொல்லியல், இலக்கண இலக்கியம், வரலாறு, பண்பாடு எனப் பன்முக நோக்கில் தமிழர் எழுத்து மரபின் அறத்தையும் அரசியலையும் பேசுகின்ற மிக முக்கியமான ஆய்வு நூலாகத் திகழ்கிறது இந்நூல்.

தமிழ்ச்சமூகத்திற்காக ஆய்வுத் தளத்தில் தொடர்ந்து இயங்கிவரும் மகாராசனின் படைப்பான தமிழர் எழுத்துப் பண்பாட்டு மரபு எனும் ஆய்வு நூல், அறிவுலகில் பெரும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும். ஆதி பதிப்பகம் மிக நேர்த்தியாக வடிவமைப்பு செய்து வெளியிட்டிருக்கிறது. வாழ்த்துகள்.

கட்டுரையாளர்: 
செ.தமிழ்நேயன்,
மருந்தாளுநர், சென்னை.




வியாழன், 14 ஏப்ரல், 2022

பொன்னேர் உழவுச் சடங்கும் பண்பாட்டு நடத்தைகளும் : மகாராசன்




வேளாண்மை செய்யும் நிலத்தில், முதன் முதலாக உழவு செய்வதைப் பொன்னேர் பூட்டல் என்றே உழவுத் தொழில் மரபினர் சிறப்புடன் கொண்டாடி வருகிறார்கள். இதனை வேளாண்மை உழவுத் தொழிலுக்கான வளமைச் சடங்காகவே நிகழ்த்தி வருவது குறிப்பிடத்தக்கது. தமிழ்நாட்டின் தென்மாவட்டங்களிலும் பிற வட்டாரங்களிலும் சித்திரை அமாவாசை முடிந்தவுடன் வளர்பிறையிலோ அல்லது சித்திரை முதல் நாளிலோ அல்லது முதல் வாரத்திலோ அந்தந்த ஊர்களில் உள்ள உழவர்கள் அனைவரும் ஒன்றுகூடி ஒரே நிலத்தில் கோடை உழவு செய்யும் சடங்கைச் செய்து வருகின்றனர்.


தமிழ்நாட்டின் சிற்றூர்ப் புறங்களில் நடைபெற்று வருகின்ற உழவுச் சடங்கின் பின்புலத்தில் இருக்கும் பண்பாட்டு நடத்தைகள் பற்றி, கப்பிகுளம் ஜெ.பிரபாகர் காட்சிப்படுத்தும் விவரிப்புகள் அத்தகைய வளமைச் சடங்கின் நோக்கத்தையும் பின்புலத்தையும் புலப்படுத்தியுள்ளன.

அதாவது, அதிகாலையில் வீடு கழுவி, வேளாண் புழங்கு பொருட்களைச் சுத்தம் செய்து, மாடுகளைக் குளிப்பாட்டி, கலப்பையுடன் ஊர்க்குடும்பர் நிலத்தில் ஒன்று கூடுவார்கள். ஏர் ஓட்டுவதற்குப் பழகாத புதிய காளைகளும், ஏர் ஓட்டிப் பழகாத இளந்தாரிகளும் அங்கே இருப்பார்கள். வேடிக்கை பார்க்க வருபவர்களும், சாட்டைக்கம்பு எனும் தார்க்குச்சிகளைப் புதிதாகச் செய்து கொண்டு வருவார்கள். 

கலப்பை, மேழி, கொழு, கயிறு, தார்க்குச்சி மட்டுமின்றி மாடுகளுக்கும் மஞ்சள், சந்தனம் பூசி, பூச்சூடி, மாலை அணிவிப்பார்கள். நிலத்தின் வடகிழக்குப் பகுதியில், நாழி நிறைய நெல் வைத்து, தேங்காய், பழம், சந்தனத்துடன் சூரியனை நோக்கி வேண்டுவார்கள்.

நிலக்கிழார்கள் என்றழைக்கப்படும் பெரிய விவசாயிகளும், மாடு, வண்டி, சிறிதளவு நிலம் வைத்துள்ள நடுத்தர விவசாயிகளும், சிறு விவசாயிகளும் ஒட்டுமொத்தமாக ஏர் பூட்டி அணிவகுத்து நிற்பார்கள். ஊர் நாட்டாண்மை, நீர்ப் பாய்ச்சி முன்னிலையில் ஊர்க்குடும்பரின் நிலத்தில் சம்சாரிகள் உழவு செய்வார்கள். 

பெண்கள் பனை ஓலைப் பெட்டியில் இருக்கும் நெல், கம்பு, சோளம், வரகு, கேழ்வரகுத் தானியங்களை விதைப்பார்கள். புதிதாக உழவு பழகும் காளைகளையும் ஏரில் பூட்டி உழவுக்குப் பழக்குவார்கள். இதை உழவு மாடு வசக்குதல் என்பர். ஏர் ஓட்டிப் பழக நினைக்கும் இளைஞர்களும் ஏர்க்கலப்பையைப் பிடித்து உழவு செய்வார்கள். 

பின்னர், கூடியிருக்கும் அனைவருக்கும் தேங்காய், பழம் மட்டுமின்றி பானக்கரையம் என்றழைக்கப்படும் புளிக்கரைசல், பனங்கருப்பட்டி சேர்த்த பானகம் வழங்குவார்கள். படையலில் வைத்த கப்பியரிசியை அதாவது முனை தீட்டாத பச்சரிசியை ஊறவைத்து பனை வெல்லம், பொட்டுக்கடலை சேர்த்து அனைவருக்கும் வழங்குவார்கள். வேளாண் கிராமங்களில் அன்று தோசை, இட்லி காலை உணவாக இருக்கும். காய்கறி குழம்பு, ஆடு, கோழி கறிச்சோறுடன் மதிய விருந்து நடக்கும்.

புஞ்சையை நோக்கி அணிவகுத்துச் செல்லும் மாடுகளை, பொன்னேர் பூட்டி முடித்தவுடன் அவிழ்த்து விட்டு விடுவார்கள். வீடுகள் நோக்கி மாடுகள் ஓடி வரும். இளைஞர்கள் வீடு திரும்பும்போது முறைப்பெண்கள் மஞ்சள் நீர் தெளிக்கும் நிகழ்வும் சில கிராமங்களில் நடப்பதுண்டு. நாளேர் உழவு முடிந்ததும், அவரவர் விவசாய நிலங்களில் கோடை உழவு செய்வார்கள் என விவரிக்கிறார் கப்பிகுளம் ஜெ.பிரபாகர். 

பொன்னேர் உழவு எனும் இத்தகைய உழவுச் சடங்கானது, வேளாண்மை உழவுத் தொழில் சார்ந்த வளமைச் சடங்காகவும், வேளாண் உழவு மரபின் பண்பாட்டு அடையாளமாகவும் மட்டுமல்லாமல், வேளாண்மை உழவுத் தொழில் செயல்பாடுகளுக்கான ஒத்திகைச் சடங்காகவும் பயிலுகைச் சடங்காகவும் அமைந்திருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 

மேலும், வேளாண்மை உழவுத் தொழில் மரபையும் நுட்பத்தையும் அறிவையும் அடுத்தடுத்த தலைமுறைக்குக் கொண்டு சேர்க்கும் அல்லது கையளிக்கும் வகையில்தான் உழவுச் சடங்கின் உள்ளீடும் நோக்கமும் அமைந்திருக்கின்றன.

கால மாற்றமும் சமூக மாற்றமும் புதிய புதிய வேளாண்மை உற்பத்தி முறைகளையும், உற்பத்திக் கருவிகளையும் தந்திருக்கின்றன. அவற்றுள் நிறைய சாதக பாதகங்கள் இருந்தாலும், வேளாண்மை உழவுத் தொழிலும், அதனை மேற்கொண்டு செய்துவரும் உழவுத் தொழில் மரபினரும் இருக்கவே செய்கின்றனர். 

கடந்த காலத்தில் இருந்தது போன்று இப்போது பெருவாரியாக மாடுகளும் இல்லை; ஏர்க் கலப்பைகளும் இல்லை. ஒவ்வோர் ஊரிலும் ஒரு சிலர்தான் உழவு மாடுகளையும் ஏர்க் கலப்பைகளையும் வைத்திருக்கின்றனர். உழவுந்துகளும், உழவுந்துக் கொக்கிக் கலப்பைகளும் சட்டிக் கலப்பைகளும்தான் பெருவாரியான உழவுக் கருவிகளாக ஆக்கப்பட்டிருக்கின்றன.  

ஆனாலும், வேளாண்மை சார்ந்த சிற்றூர்ப் புறங்களில் உழவுச் சடங்குகள் இன்னும் உயிர்ப்புடன் நடந்து வருவது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். அதனால்தான், ஒருசில உழவு மாடுகளின் ஏர்களுக்குப் பின்னே உழவுந்துகளும் அணிவகுத்து நிற்கின்றன. உழவு மாடுகளையும் ஏர்க் கலப்பைகளையும் அலங்கரிப்பதைப் போன்றே உழவுந்துகளின் இயந்திரக் கலப்பைக்கும் மஞ்சள், குங்குமம், மாலை கட்டி அலங்கரிக்கப்படுகிறது. 

ஏர் மாடுகளோடு உழவுந்துகளையும் சேர்த்துக்கொண்டு ஊர்க் குடும்பர், நீர்ப் பாய்ச்சி நிலத்திலோ, கோவில் நிலத்திலோ, ஊரின் பொது நிலத்திலோ புழுதியை உழவு செய்கின்றனர். இதற்கும் நாளேர் பூட்டுதல் - பொன்னேர் பூட்டுதல் என்றுதான் பெயர். உழவுக் கருவிகள் மட்டும்தான் மாறி இருக்கின்றன; உழவுத் தொழில் மரபினரோ அவர்களின் உழவுச் சடங்கு மரபோ இன்னும் மாறவுமில்லை; மறையவும் இல்லை என்பது கவனிக்கத்தக்கதாகும்.

புஞ்சை நிலத்தில் மட்டுமின்றி நஞ்சை நிலத்திலும் நாளேர் பூட்டுதல் நடக்கின்றன. மானாவாரிப் பகுதிகளில் மட்டுமல்லாமல், ஆறுகள் பாயும் ஆற்றங்கரையோரப் பகுதிகளிலும் ஆடிப்பெருக்கு நாளில் பொன்னேர் பூட்டும் நிகழ்வு நடக்கிறது. நாளேர் பூட்டினால்தான் - உழவுச் சடங்கை நிகழ்த்தினால்தான் விளைச்சல், அறுவடை நன்றாக இருக்கும் என்பது உழவுத் தொழில் மரபினரின் நம்பிக்கையாக மட்டுமல்ல; பட்டறிவின் புலப்பாடாகவும் இருகின்றது. 

வேளாண்மை உழவுத் தொழிலின் பட்டறிவைத் தொழில் மரபாகக் கொண்ட உழவுத் தொழில் மரபினரே, உழவுத் தொழில் மரபின் நீட்சியாக இருந்து வருவதை இத்தகைய உழவுச் சடங்குகள் புலப்படுத்துகின்றன. கோயம்புத்தூர் பேரூர் பட்டீசுவரர் கோயிலில் ஆண்டுதோறும் ஆனி மாதம் நாற்று நடவுத் திருவிழா நடைபெற்று வருகின்றது. இத்திருவிழாவின் ஓர் அங்கமாக, தங்கக் கலப்பையால் ஏர் பூட்டும் சித்திரமேழி உழவு என்றழைக்கப்படும் உழவுச் சடங்கு நிகழ்த்தப்படுகிறது. 

மேலும், ஊர், நாடு, பட்டி, பதி, பாளையம், வட்டகை பதினெட்டுக் குடும்புகளின் பிரதிநிதியாக நான்கு வம்சங்களைச் சேர்ந்த பேரூர் நாட்டுப் பட்டக்காரர்கள், ஊர்ப் பண்ணாடிகள் முன்னிலையில் வயலில் இறங்கி பொன்னேர் பூட்டி உழுகின்ற சடங்கும் நிகழ்த்தப்படுகிறது. அதாவது, சடங்கு மரபிலும் தொழில் மரபிலும் உழவுத் தொழில் மரபின் நீட்சி இருப்பதை அச்சடங்கு தெரிவிக்கிறது. 

உழவுச் சடங்கின் பண்பாட்டுப் பரவலை உலகின் பல பகுதிகளிலும் காண முடிகிறது. பொன்னேர் பூட்டும் அல்லது நல்லேர் பூட்டும் இத்தகைய உழவுச்சடங்கு, தமிழ் நாட்டில் மட்டுமல்லாது, ஈழத்திலும், இந்தியாவின் பிற பகுதிகளிலும், பர்மா, தாய்லாந்து போன்ற நாடுகளிலும் அவ்வப்பகுதி உழவர்களால் முன்னெடுக்கப்பட்டு வருகின்றது. அதேபோல, சித்திரை மாதத்தில் கம்போடியா நாட்டிலும் அங்குள்ள அரச பரம்பரையினர் தங்கத்தினால் ஆன ஏர் கொண்டு நிலத்தில் உழுது உழவைத் தொடங்கி வைப்பதும், அதன்பின்னர் உழவர்கள் தத்தம் வயலில் உழுவதுமான உழவுச் சடங்கு இன்றும் அங்கு கடைபிடிக்கப்பட்டு வருவதும் ஒப்பிடத்தக்கது. 




இவ்வாறாக, வேளாண்மை உற்பத்திச் செயல்பாடுகளை உழவுத் தொழிலாகவும் உழவுச் சடங்காகவும் புலப்படுத்தி வருகின்ற உழவுத் தொழில் மரபினரே - வேளாண் மரபினரே, வேளாண் மாந்தராக - உழவுத் தொழில் வேளாளராக இருந்து வருவதை இத்தகைய உழவுச் சடங்குகள்வழி அறிய முடிகிறது.

மகாராசன் எழுதிய 'வேளாண் மரபின் தமிழ் அடையாளம்' எனும் நூலில் இருந்து... 

*

வேளாண் மரபின் 
தமிழ் அடையாளம்,
மகாராசன்,
முதல் பதிப்பு, அக்டோபர் 2021,
இரண்டாம் பதிப்பு, மார்ச்சு 2022,
பக்கங்கள் 224,
விலை: உரூ 250/-
10% கழிவு விலை: உரூ 225/-
அஞ்சல் செலவு: பதிப்பகமே ஏற்கும். 
*
தொடர்புக்கு
யாப்பு வெளியீடு : 
9080514506


புதன், 13 ஏப்ரல், 2022

பொன்னேர் - நாளேர் பூட்டல் பண்பாடு - வரலாற்றுக் குறிப்புகள் : மகாராசன்




தமிழர்களின் பண்பாட்டு நடத்தைகள் பெரும்பாலும் வேளாண் உற்பத்தியின் சடங்கியல் கூறுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டிருப்பவை. தமிழரின் பண்பாட்டு நடத்தைகள் யாவும் காரண காரிய இயல்பைக் கொண்டிருக்கக் கூடியவை. தமிழர்களின் இதுபோன்ற பண்பாட்டு அடையாளங்களை, ஆரிய வைதீகமானது தன்வயப்படுத்திக்கொண்டு, ஆரிய வைதீக அடையாளத்தைக் கொடுக்கும் முயற்சியில் பலகாலமாக ஈடுபட்டு வந்திருக்கிறது. அதன் ஒரு பகுதிதான், சித்திரை ஆண்டுப் பிறப்பாக முன்வைத்திருக்கும் கதைகளும் புராணங்களும். 

சித்திரை முதல்நாள் கோடை உழவின் முதல் நாளாகவும், நாளேர் பூட்டும் உழவுத் திருவிழாவாகவும் கொண்டாடப்பட்டு வந்த நிலையில், அதற்கு ஆரிய வைதீக மரபின் பண்பாட்டுப் புனைவுகளைக் கொடுத்து ஆரிய வைதீகப் பண்பாட்டு நாளாகக் கட்டமைத்து விட்டனர் ஆரிய வைதீக மரபினர். எனினும், கோடை உழவுத் திருநாளாக - நாளேர் பூட்டுத் திருநாளாக - பொன்னேர் பூட்டுத் திருநாளாக - ஏர்பூட்டுத் திருநாளாக, ஆரியத்தின் சாயல் படாமல் உழவுப் பண்பாட்டுச் சடங்கை முன்னெடுத்து வந்துள்ளனர் உழவுத் தொழில் மரபினர். பழந்தமிழ் நூல்களும் இத்தகைய மரபைப் பதிவு செய்திருக்கின்றன.

கொழுங்கொடி அறுகையும் குவளையும் கலந்து

விளங்குகதிர்த் தொடுத்த விரியல் சூட்டிப்

பாருடைப்பனர்போற் பழிச்சினர் கைதொழ

ஏரொடு நின்றோர் ஏர்மங்கலமும்

என வரும் சிலப்பதிகாரத்தின் நாடுகாண் காதைப் பகுதியானது, ஏர் மங்கலம் பாடி நல்லேர் உழுததைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. 

கார்விரி கொன்றைப் பொன்னேர் புது மலர்த்

தாரன் மாலையன் மலைந்த கண்ணியன்; 

பொன்னேர் பசலை பாவின்று மன்னே;

பொன்னேர் பசலை ஊர்தரப் பொறிவரி

நல்மா மேனி தொலைதல் நோக்கி

என, அகநானூற்றின் பாடல்கள் பொன்னேர் பற்றிய குறிப்புகளைத் தருகின்றன. பொன்னேர் உழுதலை, நல்லேர் நடத்தல் என்பதாக மதுரைக்காஞ்சி கூறுகையில்,

நல்லேர் நடந்த நகைசால் விளைவயல்

என்கிறது. இதனைக் கடி ஏர் என்னும் சொல்லால் அடையாளப்படுத்தும் வகையில், 

அருஞ்செலல் பேர்யாற்று இகுகரை உடைத்து

கடியேர் பூட்டிக் கடுக்கை மலைய

வரைவில் அதிர்சிலை முழக்கிப் பெயல் சிறந்து

ஆர்கலி வானம் தளி சொரிந்து ஆங்கு

என்கிறது பதிற்றுப்பத்துப் பாடல். 

மழை காக்கவேண்டும் என்று வேண்டி, ஆண்டில் முதல்முதலாக ஏர் பூட்டுவது கடியேர் எனக் குறிக்கும் வழக்கமும் இருந்திருக்கிறது. அதனால்தான், வானம் கடியேர் பூட்டி பேர்யாற்றுக் கரையை உடுத்து உழுதது எனக் கூறுவதன் மூலம், கடியேர் விழாவினை அப்பாடல் நினைவூட்டுகிறது. 

திருவிளையாடற்புராணம், இத்தகைய உழவுச் சடங்கு நிகழ்வை

களமர்கள் பொன்னேர் பூட்டித் தாயர்வாய்க் கனிந்த பாடல்

குளமகிழ் சிறாரின் ஏறும் ஒருத்தலும் உவகை தூங்க

வளமலி மருதம் பாடி மனவலி கடந்தோர் வென்ற

அளமரு பொறிபோலே வலாற்றவாள் வினையின் மூண்டார்

எனப் பதிவு செய்திருக்கிறது. இவ்வாறு, முதன் முதலாக உழுகின்ற உழவுச் சடங்கைப் பல பெயர்களால் இலக்கியங்கள் குறித்திருக்கின்றன.

தமிழர்களின் பண்பாடும், பண்டிகையும் மக்களின் வாழ்வியலோடு தொடர்புடையதாகவே இருக்கின்றன. நாளேர், நல்லேர், சித்திர மேழி என்றழைக்கப்படும் பொன்னேர் நிகழ்வும் வேளாண் மக்களின் வாழ்வியலோடு ஒன்றிப்போனதாகவே உள்ளது. தமிழ்நாடு மட்டுமின்றி, இந்தியாவில் ஆந்திரம் உள்ளிட்ட வேறு சில மாநிலங்களிலும் பொன்னேர் விழா நடக்கிறது. 

இலங்கை, பர்மா, தாய்லாந்து, கம்போடியா, தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளில் மன்னர்களும் மக்களும் பொன்னேர் உழுதலை (Royal Ploughing Ceremony) கொண்டாட்டமாகவே நடத்துகின்றனர் எனக் கூறும் கப்பிகுளம் ஜெ.பிரபாகர், பொன்னேர் உழவு எனும் இச்சடங்கைப் பருவ காலத்தோடு தொடர்புடையது என்பதாக விவரிக்கிறார். 

பண்டையத் தமிழர்கள் அறுபது நாழிகை, ஆறு சிறு பொழுதுகள், ஆறு பருவங்கள் எனக் காலத்தை வகுத்தனர். தை, மாசி - இளவேனில்; பங்குனி, சித்திரை - முதுவேனில்; வைகாசி, ஆனி - கார்; ஆடி, ஆவணி - கூதிர்; புரட்டாசி, ஐப்பசி - முன்பனி; கார்த்திகை, மார்கழி - பின்பனி என்று காலங்களுக்கு ஏற்பவே வேளாண்மை செய்தனர். வைகாசி, ஆனியில் தென்மேற்குப் பருவமழை அடைமழையாகப் பெய்யும். ஐப்பசியில் வடகிழக்குப் பருவமழை. சித்திரையில் இடி மின்னலுடன் கோடை மழை பெய்யும்; வெயில் அதிக உச்சத்தை அடைந்து முதுவேனில் தொடங்கும். 

அறுவடைத் திருநாளைத் தைத் திங்களில் நடத்தி விட்டு, இயற்கைக்கும் கால்நடைகளுக்கும் நன்றி பாராட்டி, மாசி, பங்குனியில் இளவேனிற்கால வசந்தத்தை வரவேற்று, பங்குனி முழு நிலவில் குல தெய்வங்களை வழிபட்டு, சித்திரைத் திங்களில் கடற்கரை, ஆற்றங்கரை மணலில் முழு நிலவு விழாக்களைக் கொண்டாடி மகிழ்ந்தனர். மாமல்லபுரத்திலும், பூம்புகாரிலும் சித்ரா பெளர்ணமி நாளில் இந்திர விழாக்கள் நடைபெற்றுள்ளன. அறுவடை முடிந்து களஞ்சியங்கள் நிறைந்திருக்கும் சித்திரை மாதம் வேளாண் மக்களின் கொண்டாட்ட மாதமாகும் என்கிறார் கப்பிகுளம் ஜெ.பிரபாகர்.

வேளாண் மக்களின் இத்தகைய உழவுச் சடங்கு பற்றிய செய்திகள் கல்வெட்டுக் குறிப்புகளிலும் காணப்படுகின்றன என்பதை ஆய்வாளர்கள் எடுத்துக்காட்டுகின்றனர். முதன்முதலாகப் பிடிக்கும் ஏர் உழவுச் சடங்கை - பொன்னேர் உழுதல் எனும் சடங்கை உவா ஏர், உவாவேர், கரிழ்சணை, கர்சணம் எனக் கல்வெட்டுகள் குறிக்கின்றன. முதல் ஏர் பூட்டி முதன் முதலாக உழுகின்ற உழவுச் சடங்கைப் பொன்னேர் உழவு எனக் குறிக்கப்பட்டதன் பின்புலத்தை விவரிக்கும் பாண்டிய மள்ளர், இச்சடங்கை வேந்தர்களே ஏர் பிடித்துத் தொடங்கி வைத்ததாகக் கூறுகிறார். 

இதுகுறித்து அவர் கூறும்போது, மருதநில மள்ளர்கள் உழுதலை முறையாகத் தொடங்குவதற்கு ஒற்றுமையுடன் ஒரு சடங்கினைச் செய்தனர். அதனைப் பொன்னேர் பூட்டுதல் என்று அழைத்தனர். இதற்கு, நாளேர் பூட்டுதல் என்ற பெயரும் உண்டு. சங்க காலத்தில் வேளிர்கள் முதற்கொண்டு வேந்தர்கள்வரை தங்கள் எல்லைக்குட்பட்ட ஒரு பொது இடத்தில் இவ்விழாவைத் துவங்கினர் என அறிஞர்கள் கூறுவர். இன்றும் மள்ளர் சமூகத்தவர்கள் வாழும் ஊரில் ஒவ்வொரு வருடமும் இந்த விழாவானது சித்திரை மாதத்தில் நடத்தப்படுகிறது. 

முதலில் ஊர்க் குடும்பன் ஏர்பூட்டி தன் நிலத்தை உழுது, நெல்மணிகளைத் தூவி வழிபடுவார். அதைத் தொடர்ந்து உழவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தங்கள் ஏர்களைப் பூட்டி தங்கள் நிலத்தை உழுது நெல்மணிகளைத் தூவி வழிபடுவர். தங்கத்தால் செய்யப்பட்ட ஏர்க் கலப்பையை - பொன் ஏர் கொண்டு, வருடத்தின் முதல்நாளில் அரசன் உழவைத் தொடங்கி வைப்பான். இவ்வாறு அரசன் செய்வதிலிருந்து, முதலில் நான் உழவன்; அதன்பிறகே அரசன் என்பதை, இந்நாட்டு மக்களுக்கு அவன் தெரிவிக்கும் ஒரு நிகழ்வாகவே கருதப்பட்டது என்கிறார் அவர்.

இத்தகைய உழவுச் சடங்கு, பழங்காலம் தொட்டே தமிழகத்தில் இருந்து வந்திருப்பதைத் தமிழ் இலக்கியங்கள் பலவும் சான்று பகர்ந்துள்ளன. வேந்தர்களாலும் வேளாண்மை உழவுத் தொழில் மரபினராலும் நிகழ்த்தப்பட்டு வந்த, பொன்னேர் உழவு எனும் இச்சடங்கின் பண்பாட்டு முக்கியத்துவத்தை அறிந்திருந்த கம்பரும், வடநாட்டுச் சனக மன்னனைப் பற்றிக் குறிக்கும் ஓரிடத்தில், பொன்னால் செய்த கலப்பையில் மாடுகளைப் பூட்டி உழுதார் என்று பதிவு செய்திருக்கிறார். 

வரம்பின்மணிப் பொற்கலப்பை வயிரத்தின் கொழு மடுத்திட்டு

உரம்பொருவி நிலம் வேள்விக்கலகில் பல சால் உழுதேம் 

என, பொன்னேர் உழுதலைப் பொற்கலப்பை உழவு என்பதாகக் குறித்திருக்கிறது கம்பராமாயணம்.

இதேபோல, பொன்னால் செய்த நுகத்தடிகளில் எருதுகளைப் பூட்டி, ஒளி பொருந்திய பங்குனி உத்திர நன்நாளில், விண்ணயன் எனப்பட்ட இந்திரனைத் தொழும் மள்ளர்கள் எனும் உழவுத் தொழில் மரபினர் பொன்னேர் பூட்டி உழுதனர் என்பதைத் தென்புதுவைப் புராணம் கூறுகையில், 

மன்னியவேலுடன் மணிவொறுத்தலும் 

பொன்னிய நுகத்திடை புணர்த்து வீக்கியே 

ஒண்ணிய பங்குனி உத்திரத்தினில்

விண்ணயன் மள்ளர் பொன்னேர்கள் பூட்டினார்

எனத் தெரிவிக்கிறது. அதேபோல, மருத நில வேளாண்மையை எடுத்துரைக்கும் எல்லாப் பள்ளு இலக்கியங்களும் பொன்னேர் பூட்டுதலான உழவுச் சடங்கைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டுள்ளன. 

உழவுத் தொலில் மரபினர் தமது உழவுச் செயல்பாடுகளை வானியல் கணிப்புகளுக்கு ஏற்பவே நடத்தியிருக்கின்றனர். இதனை நாளேர் எனவும் குறிப்பது வழக்கம். நல்ல நேரத்தில் நாளேர் பூட்டி உழுததாகத் திருவேட்டைநல்லூர் ஐயனார் பள்ளு கூறும்போது, 

உழவுமள்ளர் திரண்டு சஞ்சுவங் கொண்டு

உழுங் காளைகள் அனைத்தும் பற்றிக் கொண்டுபோய் 

புலவர்தமிழ் மணக்கும் நல்லூர்த் தருமன்

பிள்ளையார் குளப்புரவில் உட்கிடைச் செய்யில் 

வலவர் அடியில் நின்ற செடியும் வெட்டி

வரம்பில் மடை உயர்த்திப் புனல் நிறுத்திக் 

குலவு கணக்கன் ஓரை ராசத வேளையும் வந்து 

கூடும் கடிகையில் நாளேரைப் பூட்டினரே

எனக் குறிப்பிடுகிறது. 

வேளாண்மை உழவுத் தொழிலுக்கு மட்டுமல்லாமல், அரசாட்சியின் எந்தவொரு செயல்பாடாக இருந்தாலும், அதன்பொருட்டுத் தாங்கள் மேற்கொள்ளும் எந்த ஓர் அரச நிகழ்வுகளுக்கு முன்பும், பொன்னேர் பூட்டி உழும் சடங்கை ஒரு வழக்கமாக மேற்கொண்ட வழக்கமும் இருந்திருக்கிறது. இதை மெய்ப்பிக்கும் விதமான சான்றுகளும் கிடைத்திருக்கின்றன. 

அரிகேசரி பராக்கிரம பாண்டியன், காசி விசுவநாதர் ஆலயம்போல் ஒன்றை, திருநெல்வேலி மாவட்டம் தென்காசியில் கட்டுவதெனத் தீர்மானித்து கி.பி. 6.5.1446ஆம் நாளில் பொன் ஏர் பூட்டி உழுது, உழுத இடத்தில் கோயில் கட்டும் பணியைத் தொடங்கியதாகவும், ஆலயத்தை ஓராண்டில் கட்டி முடித்து 15.6.1447ஆம் நாளில் அபிசேகம் செய்தார் எனவும் கல்வெட்டு கூறுகிறது. 

அக்கல்வெட்டில் உள்ள கரிழ்சணை பற்றிய வாசகப் பகுதி வருமாறு:

அன்பினுடன் சகாத்தமாயிரத்து முன்னூற்றறுபத் தெட்டதன்மெல் வைகாசித்திங்கள் மன்தியது யீரைந்திற் பூறுவபக்க மருவு தெசமியில் வெள்ளிவாரந் தன்னில் மினதி சூழுத்திரநாள் மீனத்தில், வாகைவெலரிகேசரி பராக்கிரம மகீபன் தென்திசையிற் காசி நகரக்கோயில் காணச்சென்று நின்று, கரிழ்சணை தான் செய்வித்தானெ என்பதாகக் கூறும் அக்கல்வெட்டு, பொன்னேர் உழவு எனும் உழவுச் சடங்கை நிகழ்த்திய செய்தியைத் தருகின்றது. (தென்னிந்தியக் கல்வெட்டுகள் 26 / 537 and A. R. No. 507 of 1909). 

பொன்னேர் உழும் சடங்கைக் கரிழ்சணை எனக் குறிக்கும் அக்கல்வெட்டுச் செய்தி பற்றிய தொல்லியல் துறையின் குறிப்புரையானது, It records that the king visited the temple at Tenkasi on Saka 1368, Vaikasi 10, Su. 10, Friday, Uttiram=1446 A.D., May 6 and arranged for the performance of the ceremony of ploughing (karilsanai Skt. karshanam). Then on the date quoted above the construction of the central shrine of the Siva temple at Tenkasi was completed (SSI No.537, Page No 366, A. R. No. 507 of 1909) என விவரித்திருக்கிறது.

அரிகேசரி பராக்கிரம பாண்டியருக்குப்பின் ஆட்சிக்கு வந்த அவருடைய மகன் பொன்னின் பெருமாள் பராக்கிரம பாண்டியரும், அந்த ஆலயத்தில் சிற்சிலக் கோயில்களைக் கட்டியுள்ளார். அந்தப் பணிகளைத் தொடங்குவதற்கு முன்பும், தன் தந்தையைப் போல் அவரும் கரிழ்சணை என்கிற பொன்னேர் உழவுச் சடங்கு விழா நடத்தியே பணிகளைத் தொடங்கியுள்ளார் எனக் கல்வெட்டுச் செய்தி குறிப்பிடுகிறது. 

கரிழ்சணை பற்றிய அக்கல்வெட்டு வாசகப் பகுதி வருமாறு:

நமக்கு தட்சிண காசியாக ஆலயஞ் செய்து தரவேனும் என்று, எங்களுடைய கர்த்தர் பெருமாள் அரிகேசரி தேவர் என்று திருநாமமுடைய பொன்னின் பெருமாள் பராக்கிரம பாண்டிய தேவர் இருந்தருளிய இடத்தின் உடனே சுப்னத்திலே திருவுள்ளம் பற்றி அருளுகையாலே, முன்னாள் சகாத்தம் ஆயிரத்து முன்னூற்று ஆறுபத்தெட்டின் மேல் ரிஷப ஞாயற்றுப் பத்தாத் தியதியும் பூர்வ பக்ஷத்து தசமியும் சுக்ரவாரமும் பெற்ற உத்திரத்து நாள் மீனமு சுத்தமாக, கரிழ்சணையும் செய்து.. 

தட்சிண காசியாகத் திருப்படை வீடும் உண்டு ஆக்கி, உடையார் விஸ்வநாயனையும் நாச்சியார் உலகமுழுதுமுடைய நாச்சியாரையும் பிரதிஷ்டித்து, இன்னாயனார்க்குத் திருக்கோயில் உபாநாஷித்துபெயத்தமாகவும் அர்தமண்டபம் இடைய நாழிகை மகாமண்டபம் சோபானம் ஆவர்ண ஹொவீராஷிகளுந் திருப்பணி செய்து, நாச்சியார் உலகமுழுமுடைய நாச்சியார்க்குந் திருக்கோயிலும் ஆவரணமுங் குறைவற திருப்பணியுஞ் செய்து, ஹொபுரமுமாரம்பித்து சகஸ்வரலிங்காலயமும் சக்திபீடாலயமும் செய்து ரிஷபதேவர் முதலாக உள்ள பரிவார நாயன்மாரையும் பிரதிஷ்டித்து…. 

அரிகேசரி நங்கை என்று திருநாமமுடைய பிடாரியையும் பிரதிஷிடித்து, பிடாரி கோயிலும் மேலை அஞ்சாந்திருவீதியில் அரிகேசரிப் பிள்ளையார் திருக்கோயிலும் ஆரூட்டு மண்டபமும் வெச்சமுது மண்டபமும், மற்றுமிக் கோயில்களிலுள்ள திருப்பணிகளும் மஹாகோபுரமும் எங்கள் கர்த்தர் இருந்தளிய இடம் முன்னாள் இரண்டாவதின் எதிர் இருப்பதிரண்டாவது வைகாசி மாதந் துடங்கி, முப்பத்து ஒன்றாவதின் எதிர் ஒப்பதாவது வரை பதினேழு வருஷத்துக்குள்ளுத் திருப்பணி செய்து நிறைவேற்றின இது, மானுஷமல்ல தேவிகமென்று எல்லாருமறிந்து கொள்ளவும், எங்களுடைய கர்த்தர் இருந்தருளிய இடம் திருவுள்ளம் பற்றி அருள நாங்களுங் கரிழ்சணை துடங்கி… 

இந்தத் திருப்பணியெல்லாங் கூடச் செய்கையுஞ் செய்து, எங்கள் இருந்தருளிய இடம் இன்னாயனார்க்கும் நாச்சியார்க்கும் மற்றுள்ள நாயன்மார்க்கும் பூஜாங்கத்துக்கு வேண்டும் அனைத்துக் கொத்திலுள்ளாரையுங் கற்பித்து திருவாபரணமும் பரிகல பரிஸந்நமுங் குடுத்து பூசையுங் குறைவற நடத்த.... என, பொன்னேர் உழவுச் சடங்கு பற்றிய வரலாற்றுக் குறிப்பைத் தந்திருக்கிறது அக்கல்வெட்டு. (தென்னிந்தியக் கல்வெட்டுகள் 26 / 561 and A. R. No. 531 of 1900).

அதேபோல, திருக்கோயிலூரில் உள்ள திருவிக்கிரம பெருமாள் எனும் உலகளந்த பெருமாள் கோவிலில் உள்ள ஒரு கல்வெட்டானது, அக்கோயிலுக்கு இராசராச சோழன் இரண்டு பொன் ஏர்கள் (தங்கக் கலப்பைகள்) கொடுத்ததை, பொந்நெர் இரண்டு திருமஞ்சணமுஞ் செய்து இப்பொந்நில் திருமஞ(ச)ணம்தொறும் எண்ணாழிக்காலால் கலக்கல அரிசி அமுது செய்வித்து என, அக்கல்வெட்டு வாசகம் குறிப்பிடுகிறது. (தென்னிந்தியக் கல்வெட்டுகள் 7 /142. and A.R. No. 129 of 1900).

இதேபோல, பல இடங்களில் தங்கள் திருப்பணிகளைத் தொடங்குவதற்கு முன்பாக, பாண்டிய வேந்தர்கள் பொன் ஏர் பூட்டி உழுது உழவுச் சடங்கு விழாவை நடத்தியுள்ளனர் என்பதைப் பராக்கிரம பாண்டியன் குளம் என்ற இந்திரன் குளத்தில் கிடைத்த தங்க ஏர் (கலப்பை) பற்றிய செய்தி அதை உறுதிப்படுத்தவும் செய்கிறது. 

தமிழக அனைத்து விவசாயிகள் சங்கங்களின் ஒருங்கிணைப்புக் குழுவின் தூத்துக்குடி மாவட்டச் செயலாளர் அருமைராஜ், சென்னை உயர்நீதி மன்ற மதுரைக் கிளையில் தாக்கல் செய்த மனுவில், தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் சூரிய மின்சக்தித் தகடு (சோலார்) பணி நடந்து வருகிறது. இதில் கயத்தாறு மற்றும் ஓட்டபிடாரம் தாலுகாக்களில் தெற்கு மயிலோடை மற்றும் கோவிந்தபுரம் கிராமங்களில் சோலார் பணிகள் நடைபெற்று வருகிறது. 

இந்தப் பகுதிகளில் சோலார் பணிக்காகத் தோண்டியபோது பழங்கால மண்பாண்டங்கள், முதுமக்கள் தாழி, மனித எலும்புகள் தினந்தோறும் கிடைத்து வருகிறது. சித்தாறு ஆற்றுப்படுகையில் பராக்கிரம பாண்டியன் குளம் என்ற இந்திரகுளம் அமைந்துள்ள பகுதியில் கற்சிற்பங்கள் உள்ளிட்ட பழங்காலப் பொருட்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டு உள்ளன...

ஏற்கனவே இந்தப் பகுதியில் தங்க ஏர்க் கலப்பை கண்டெடுக்கப்பட்டு நெல்லை அருங்காட்சியகத்தில் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. எனவே, பராக்கிரம பாண்டியன் குளம் என்ற இந்திரகுளம் பகுதியைத் தொல்லியல் துறையால் பாதுகாக்கப்பட்ட பகுதியாக அறிவிக்க வேண்டும். பிற பணிகளுக்கு அனுமதி வழங்கக்கூடாது. இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்ட வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பொருட்களைப் பாதுகாக்கவும் உத்தரவிட வேண்டும் எனக் கூறியுள்ள செய்தி கவனிக்கத்தக்கது. அதேபோல, கோவைக்கு அருகில் உள்ள முட்டம் அகழாய்வில் சிறிய காளைகளுடன் கூடிய பொன் ஏர்த் திருமேனி கிடைத்துள்ளதாகவும் இரா.ப.கருணானந்தன் குறிப்பிடுகிறார். 

இந்நிலையில், கி.பி.13ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த சித்திரமேழிக் கல்வெட்டானது, பழங்கால உழவுத்தொழிலின் சிறப்பை விளக்கும் வகையிலும், பொன்னேர் பூட்டும் உழவுச் சடங்கைக் குறிப்பதாகவும் அமைந்திருப்பது நோக்கத்தக்கது. திருப்பத்தூர் மாவட்டம், புதுப்பேட்டை அருகேயுள்ள கல்நார்சாம்பட்டியில் மாந்தோப்பின் நடுவே ஒரு கல்லின் மீது உருவம் செதுக்கப்பட்டிருந்ததை ஆ.பிரபு தலைமையிலான குழுவினர் கண்டறிந்து ஆய்வு செய்துள்ளனர். 

இது குறித்து ஆ.பிரபு கூறும்போது, திருப்பத்தூர் மாவட்டம், புதுப்பேட்டை சுற்றுவட்டாரத்தில் களப்பணி மேற்கொள்கையில் கல்நார்சாம்பட்டியில் மாந்தோப்பின் நடுவே ஒரு கல்லின் மீது கோட்டுருவம் இருப்பதை அறிந்தோம். தொடர்ந்து அந்தக் கல்லினைச் சுத்தம் செய்து மாவு தடவிப் படியெடுத்துப் பார்க்கையில், அது பழமையான ‘சித்திரமேழி’க் கல்வெட்டு என்பதை அறிய முடிந்தது. 

‘மேழி’ என்பது உழவுக் கலப்பை அல்லது ஏர் என்று பொருள்படும். சித்திரமேழி என்றால் அழகிய கலப்பையைக் குறிக்கும் சொல்லாகும். சித்திரமாகப் பொறிக்கப்பட்டிருக்கும் உழவுக் கலப்பை முத்திரையே சித்திரமேழி எனக் குறிப்பிடப்படுகிறது. இது ஒரு வணிகக் குழுவிற்கான கல்வெட்டாகும். சித்திரமேழி என்ற சின்னம் உழவுத் தொழிலை அடிப்படையாகக் கொண்ட வேளாண் மக்கள் கூட்டமைப்பின் அதிகாரக் குறியீடாக அக்காலத்தில் கருதப்பட்டது. 

கல்நார்சாம்பட்டியில் உள்ள இக்கல்வெட்டில் பூமாதேவி (தமிழில் நிலமகள்) தலையில் கிரீடத்துடன் அமர்ந்த நிலையில் தம் இரு கைகளிலும் மலர்ச்செண்டுகளை ஏந்தியவாறு காட்சியளிக்கிறாள். அவளது வலது பக்கம் இரு அடுக்குகளைக் கொண்ட குத்துவிளக்கும் அதன் மேல் கும்பக் கலசமும் உள்ளன. பூமாதேவியின் இடதுபக்கம் கலப்பையும் கண்ணாடியும் வடிக்கப்பட்டுள்ளன. இக்கல்லானது 3 அடி அகலமும், 2அடி உயரமும் கொண்டதாக உள்ளது. இடைக்காலத்தில் தென்னிந்தியாவில் பல்வேறு வணிகக் குழுக்கள் செயல்பட்டுள்ளன. இந்தக் குழுக்கள் பெரும்பாலும் ‘சித்திரமேழிப் பெரிய நாட்டார் சபை’ என்று அழைக்கப்படும் என்கிறார்.

இதுகுறித்து மேலும் அவர் கூறுகையில், இந்தக் கல்வெட்டு பழங்கால உழவுத் தொழிலின் சிறப்பை விளக்குகிறது. ஏரோட்டும் சடங்குகளாக, கல்நார்சாம்பட்டி மக்கள் பொங்கல் பண்டிகையின்போது காணும் பொங்கலன்று கரகம் எடுத்துச் சுற்றிவந்து, இக்கல்வெட்டின் அருகே மாடுகளை அழைத்து வந்து இவ்விடத்தில் கட்டி வைத்துப் பாரதம் ஓதுவதை வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளனர். மேலும், ஒவ்வொரு ஆடி மாதமும் முதல் புதன் கிழமையன்று ஏர்பூட்டி தங்கள் நிலத்தில் உழுது, முளை கட்டிய நவதானியங்களைத் தூவி வழிபடுகின்றனர். இவ்வழக்கமானது பண்டைக் காலத்தில் ‘பொன்னேர்‘ பூட்டி உழும் சடங்கினை நினைவூட்டுவதாக உள்ளது என்கிறார். 

இவ்வாறு, ஆங்காங்கு மேற்கொள்ளப்படும் தொல்லியல் அகழாய்வில் கிடைத்திருக்கும் தங்கக் கலப்பைகள் (பொன் ஏர்கள்) பண்டைக் காலத்தில் வேந்தர்கள் ‘பொன்னேர்’ பூட்டி உழுத சடங்கினைப் புலப்படுத்துகின்றது. இத்தகையப் பொன்னேர் பூட்டும் உழவுச் சடங்கை வேந்தர்கள் மட்டுமல்லாமல், உழவுத் தொழில் வேளாண் மரபினரும் நிகழ்த்தி வந்துள்ளதையும் தொல்லியல் சான்றுகளும் இலக்கியத் தரவுகளும் மெய்ப்பித்துள்ளன. பொன்னேர் பூட்டும் இத்தகைய உழவுச் சடங்கு, ஆதிகாலம் தொட்டு இன்றுவரையிலும் உழவுத் தொழில் மரபினரால் தொடர்ந்து நிகழ்த்தப்பட்டு வருவதும் குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.

மகாராசன் எழுதிய 'வேளாண் மரபின் தமிழ் அடையாளம்' எனும் நூலில் இருந்து... 

*

வேளாண் மரபின் 
தமிழ் அடையாளம்,
மகாராசன்,
முதல் பதிப்பு, அக்டோபர் 2021,
இரண்டாம் பதிப்பு, மார்ச்சு 2022,
பக்கங்கள் 224,
விலை: உரூ 250/-
10% கழிவு விலை: உரூ 225/-
அஞ்சல் செலவு: பதிப்பகமே ஏற்கும். 
*
தொடர்புக்கு
யாப்பு வெளியீடு : 
9080514506